Birbirimizi itham etmek için kullandığımız enerjiyi, birbirimizi sevmek, anlamak için kullansak ne güzel olur? Sait Faik, “Her şey bir insanı sevmekle başlar.” diyordu. Önemli olan kendi kendimizle barış ve biliş içinde olmaktır. Eğer âşık isen, seni inciteni de incitme. Sen çık aradan, kalsın Yaradan… Gönül dünyamız kibirden arındıkça, mutluluğun merdivenlerinde yükselmeğe başlarız. Her tohumun içinde bir orman gizlidir. Kötülüğe güzel muamele ile karşı koy. Mutluluk, huzur, safâ ve neşe sâridir, yayılır. Bir tek kişi, kalbini ve kafasını iyilikler, güzellikler ve mutluluklarla doldurursa, dünyadaki her zerre bundan etkilenir. Onlar bütün civarı aydınlatan bir ışık gibi etraflarına nur saçarlar. Başkaları tarafından sevilmek istiyorsanız, başkalarını seviniz. Her sabah, hayatımızı değiştirmek, iyiye, güzele gitmek için bize yeni bir fırsat verilmektedir. İç âleminde güzelliği, ışığı, aşkı bulamayanlar sadece şekillerle oyalanır dururlar.
Her doğan günle yeniden doğmalıdır insan. Her gün hayata, varoluşa, insanlara yeniden bakabilmelidir. Olabilir ki, dün fark edemediği bir güzelliği, bir gerçeği bugün fark edebilir. Yunus, “Her dem taze doğarız, bizden kim usanası.” der. Mutluluk, dışımızdaki hayat ile içimizdeki hayat arasında bir âhenk kurabilmektir. Yıkmak, herkesin işi olabilir. Yapmak, yalnız gücü ve aklı olanlara mahsustur. Sevgisiz hayat boş ve anlamsızdır. Huzur, sevginin kardeşidir.
Geleceğin bütün çiçekleri, toprağa bugün atacağımız tohumlarda gizlidir. Kimsenin ayıbını görüp, yüzüne vurma. İyiliğe iyilik her kişinin kârı, kötülüğe iyilik, er kişinin kârıdır. İnsanı insan eden yine insandır. İnsanın insana verdiği yakınlığı başka hiçbir şey veremez. Elde edilmesi en güç dostluk, insanın kendi kendisiyle dost olmasıdır. “Yunus bir haber verir, işitenler şâdolur”. Şâd olmuyorsak kabahat bizdedir.
Selam, saygı ve sevgilerin en içten geleni ile.
Sabri Tandoğan
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.
Geri Dön