22 Ekim 2016 ·

ÇARŞAMBA SOHBETLERİ

Ankara 05.2004

Bireyci hayat yaşayanlar önce insanlıktan uzaklaşıyorlar. Bireyci hayat yok. Toplumcu hayat var. Kalbimizde ilahi bir emaneti taşıyor olmamız önemli. Saçımız, rengimiz, tenimiz önemli değil. Biz bu dünyaya aslımızı bulmaya geldik.Bize düşen farz olan ibadetleri yerine getirmek. Böylece Allah'a yaklaşmak için adım atmış oluyoruz.

Büyük insanları sevenlere onun yolundan gidenlere eşya hakikatini gösteriyor.

Komşunu da kendin gibi sev. Kendini sevmeyen başkasını da sevemez. Kalbimizi beynimizi kinden nefretten uzaklaştırmamız lazım. İnhisarcı olmayalım.

Edep, sevgi, saygı , arkadaş, dost insanın hayatında herşeydir. İnsan bunların varlığı kadar huzurludur. Herkesle dost olunmaz. Allah'a , Peygamber'e aşık insandan dost olur. Yoksa çıkarı olanlarla dost olunmaz. Onlarla sadece selamlaşılır. Küsmek yok. Sadece merhaba var. Onlar kendilerine dost değil ki. Kendisine dost olmayandan dost olmaz. Evleneceğin insanda manevi vasıflar olmalıdır.

Ölüm yok olma değil yeniden başlama demektir. Bulunduğun yerde kalma ileri geç.Yürü daima yürü ölüm seni yolda yakalasın dururken değil.

Sevgimiz önce Allah'a sonra Peygamber'e olacak. Hiçbir Veli Peygamberimizden daha güzel söz söyleyemez.Onun sözünün güzelliği Peygamberin yolunda yürüdükçe artar.

Herşeye besmele ile başlarız önce. Alemlerin Rabbi Allah'a şükredelim. Biz hamd içinde yaşamadıkça mesut bahtiyar olamayız.

Şükredebildiğimiz için de şükredelim.

Biz dua ederken manevi alemden ışık alıyoruz. Manevi alana açılıyoruz.

"İnsan ne ile yaşar" ı (Tolstoy)..
--------------
Kıymetli Büyüğümüzden sohbet notlarımdan.