Hürmet ve sevgilerimle.

--------------------------------------------------------------------------------

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :

Sayın "İlkbahar"

Kıymetli yavrum, çok güzel bir konuya temas etmişsin.

Senelerce, senelerce evveldi. Danıştay 2. Dairesinde üye olarak çalışıyordum. dairemizin baş kâtibi Lütfiye Ablaydı. Lütfiye Abla, hiç evlenmemişti. Kendini işlerine, ibadetlerine ve hayır işlerine adamıştı. İstisnasız herkes tarafından sevilen, sayılan bir insandı. Onu gören herkesin yüzü güler, içinde iyi, güzel, temiz duygular uyanırdı. Evlenen bir hanım mı var, sünnet olan bir çocuk mu var Lütfiye Abla derhal eline listesini alır, hediye için para toplardı. Aldığı pek cüzi maaşının yarısını hayır işlerine harcardı. Bir gün eski Danıştay Başkanlarından birinin ailesiyle arası bozulmuştu. Hanımıyla arası açılmış, istenilmeyen bir insan olmuştu. Lütfiye Abla bunu duyunca, çok üzüldü, adeta kahroldu. Sonra gidip, o zâtı, aldı evine götürdü. Ona ölünceye kadar müşfik, sevgi dolu bir evlât gibi baktı. Ve bu işi bıkıp usanmadan, bir ibadet heyecanıyla yaptı. Bu durum beni o kadar heyecanlandırmıştı ki, ona olan sevgim, saygım daha çok artmıştı.

Hep düşünürdüm, ne olur bütün insanlar, Lütfiye Abla’yı örnek alsalar, onun gibi insanları sevmeyi, onlara yardım etmeyi ve bunu bir ibadet aşkıyla, heyecanıyla yapmayı bir yaşama üslubu haline getirseler. Günümüzde, bir stres, bunalım, sıkıntı modası var. Bir cadde de giderken, insanların haline bir bakın, kiminin kaşları çatık, yumrukları sıkılı, dişlerini gıcırdatıyor. Acaba hiç sebebini düşünüyor muyuz? Bu gibi durumlarda, insanlar, eczaneye gidip, depresyon ilaçları alıyorlar. Tanıdığınız eczacı varsa, isterseniz sorun, en çok hangi ilaç satılıyor diye. Hemen hepsinden aynı cevabı alacaksınız.

Bir gün bir kimse Resulullah Efendimize sorar, “Efendim, Allah’ı en çok memnun eden ibadet hangisidir?” Yüce Peygamberimiz cevap verir: “İnsanları sevmek, ve onlara hizmet etmek.” Günümüz insanlarının çoğunun en çok korktuğuda bu değil mi? Bazılarının hayırdan, hizmet işinden ödü kopuyor ama bu tür insanlar, stresten, depresyondan, panik ataktan kurtulamıyorlar. Bir bilseler, insanlara yaptıkları yardımlar, hayırlar, iyilikler ve hizmetleri oranında huzurları, mutlulukları artacak. O zaman antidepresif ilaçlara ihtiyaçları kalmayacak. Allah, kendi rızası için yapılan hiçbir iyiliği karşılıksız bırakır mı? Benim tuzum kuru, bana ne diyenler, omuzlarını silkenler, acaba kendi felaketlerini de, kendileri hazırlamış olmuyorlar mı?

Selâm, sevgi ve saygı ile...

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.