Durup, ince işleri anlamaya.”

diyor. Ah, o ince işler yok mu, hayata renk veren, güzellik katan hep onlar değil mi? Ne yazık ki bugün onlardan mahrum kaldık. Hoyratlık, kabalık, çirkinlik geçer akçe oldu. Kibarlığı, zarafeti, edebi, inceliği unuttuk. Bugün partallık, kirlilik, edepsizlik moda oldu. Öyle pantolonlar görüyorsunuz ki onları giyip göbeklerini açan genç kızlardan, ağzı leş gibi nikotin kokan hanımlardan incelik beklemek biraz tuhaf olmuyor mu? Bize iyiyi, güzeli, temiz asil, büyük, yüce olanı unutturdular. Kime ne diyeceğiz. Sadece utanç verici bir hayat yaşıyoruz. Ağzı zift gibi nikotin kokan bir genç kız müsveddesine hiçbir erkek aşk şiiri yazamaz. Göbeğini fora eden bir genç kıza hiçbir erkek saygı duyamaz. Lütfen, o çağdaşlık palavralarını bırakıp hayata objektif olarak bakalım. Bu insanlara ne verdik ki onlardan ne bekliyoruz. Modern Fransız romanının önde gelen isimlerinden biri olan bir genç hanım, “Ben“ diyor öyle rezil, öyle kepaze , öyle alçak, öyle sömürülerle dolu bir toplumda yaşadığım için utanç duyuyorum. Bizim sözümona yazarlarımız, politikacılarınız çağdaşız diye hava basıyorlar. Önüne gelene çağ dışı diye çamur atıyorlar. Sevsinler sizin çağdaşlığınızı...

Allah insanlığını kaybetmemiş edebini, haysiyetini çarşıda bırakmamış insanların sayısını artırsın.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhlarına Fatihalarla...