Sayın Özden Çiçek,

12.4.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, her anne babanın, her eğitimcinin ibretle, saygıyla, edeple okuması gereken mailinizi ben de hayranlıkla okudum. Şu anda Türk Milli Eğitiminin içinde bulunduğu aciz, zavallı, perişan, yürekler acısı durumunu kısa ve özlü olarak ne kadar güzel belirtmişsiniz. Dersane rezaletini (ki başka bir kelime bulmanın imkanı yok) somut örneklerle öyle güzel anlatmışsınız ki artık Ankara’da adım başında rastladığınız dersane tabelaları insanı ürkütüyor, korkutuyor, dehşete salıyor. Yazık oluyor Türk gençliğine. Yemin ederim ki bugünkü milli eğitim politikası Türk gençliğini kültürsüz, görgüsüz, bilgisiz, akılsız, yüreksiz, güzelliğe düşman, estetiğe düşman, medeniyete düşman olarak yetiştiriyor. Ne yazık ki günlük, kısır, cılız, zavallı çekişmelerle bu büyük memleket meselesi kimselerin dikkatini çekmiyor. Aileler dersanelerin istediği o büyük rakamları verebilmek için elde avuçta ne varsa satıp, savıyorlar. Eğer birşey kalmamışsa borca giriyorlar. Bu artık, bir trajediye dönüştü. Ama bu konuya ne el atan var, ne inceleyen var. Aileler, şartlandırılmış. Önemli olan çocuklarının sağlam yetişmesi. Ailesine, ülkesine ve bütün dünyaya faydalı birer unsur olarak yetişmesi değil, ne bahasına olursa olsun, neresi olursa olsun çocuklarının üniversite mezunu olması. Eline bir üniversite diploması alsın da ne olursa olsun. Bu ne korkunç zihniyet. Benim oğlum, benim kızım dürüst, temiz, efendi, ciddi, çalışkan, medeni bir insan olamamışsa üniversite mezunu olmasının ona ne faydası olacak. Lütfen artık bu yanlış, sakat, hatta utandırıcı önyargıları bırakabilsek, unutabilsek. Bir genç kız, bir delikanlı pekala üniversite mezunu olmadan da pırıl pırıl, örnek, medeni bir insan olabilir. Üniversite mezunu olsa ne olacak? Yüzbinlerce işsiz, güçsüz, ümidini kaybetmiş, yaşama sevincini unutmuş üniversiteli gençle doluyor caddeler, sokaklar, kafeler, birahaneler, kumarhaneler. Neden kendimizi aldatıyoruz, neden bunları görmezlikten geliyoruz?

Hayatta en önemli olay, bir insanın ne için dünyaya geldiğini, ne için yaşadığını, yaşamaktaki amacının ne olduğunun bilincine varabilmesi ve ona göre hayatına örnek, medeni, tertemiz, yaşama aşkıyla dolu, hayattan korkmayan, mücadeleci bir yön verebilmesi. İşte öyle bir genç herzaman, heryerde alnının teriyle ekmeğini kazanabilir.

Sayın Özden Çiçek, bu gerçekleri duyan, düşünen, idrak edebilen, muhakeme ve mukayese edebilen anne, babalara, eğitimcilere duyurduğunuz için size çok teşekkür ediyor, selam, sevgi ve saygılarımızı sunuyoruz.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :