Sizden Gelenler

 

subHeader_l

Konu : "Başkaları ile güzel geçinmyen insanda hayır yoktur." Hadis-i Şerif.
Gönderen : Sabri Babadan Selam
Tarih : 12/22/2017 12:43:37 AM


.


SABRİ BABADAN SELAM VAR
"BAŞKALARI İLE GÜZEL GEÇİNMEYEN, KENDİSİ İLE GÜZEL GEÇİNİLMEYEN İNSANDA HAYIR YOKTUR"-HADİS-İ ŞERİF
Kıymetli yavrum,
Hindistan’ın yetiştirdiği büyük devlet adamı Mahatma Gandhi, “sabahleyin”, diyor “kendimi ayakkabımın üzerindeki bir toz zerresinden daha büyük görsem ağlayarak Allah’a sığınırım”. Bir veli zat diyor ki “Bir kimse sabahleyin evden çıkarken kendini o çevrenin en hatalı, en kusurlu, en günahkar insanı kabul etmedikçe manen bir adım ilerleyemez”.



İnsan kelimesi üns kökünden gelir, ünsiyet, konuşmak, görüşmek, bir arada bulunmak, dostluk kurmak anlamına geliyor. Demek ki hayatın sırrı insanlar arası ilişkilerde gizli. Peygamber Efendimiz, “Başkalarıyla güzel geçinmeyen, kendisiyle güzel geçinilmeyen insanda hayır yoktur” buyuruyor. Allah cümlemizi korusun. Bugün sadece trafikteki karmaşa, kaba sözler, kaba hareketler beni çok üzüyor, ağlatıyor. Ne oluyoruz, nereye gidiyoruz. Hepimiz mukadder akıbetin yolcuları değil miyiz? Kimbilir belki yarın, belki yarından da yakın. Kavgalar, bu dövüşler, bu acı sözler niçin? Neden birbirimizi sevemiyoruz, neden birbirimizi kucaklayamıyoruz, neden bu sonsuz güzellikleri paylaşamıyoruz? Sebep ne? Çünkü sebep tek, nefis...


Nefsaniyetimiz yüzünden, bencilliğimiz yüzünden, egoizmimiz yüzünden hayatı birbirimize zehir ediyoruz. Bir düşünsek şu anda doğumevinde yeni doğan bir çocuğun bile istatistiklere göre ne kadar ömrü var ki? Nefis terbiyesine artık günümüzde ne ailede, ne okulda, ne işyerinde, ne sosyal hayatta önem verilmiyor.


Geçenlerde bir aile beni yemeğe çağırdı. Eksik olmasınlar, giderken çukulata götürdüm. Ailenin iki çocuğu vardı. Paylaşmayı öğrensinler diye bir büyük çukulata aldım, gittim. Çocuklardan biri dışardaydı. Anne çukulatayı çocuğuna verirken “Yavrum”, dedi, “kardeşin gelmeden çukulatayı çabucak ye, bitir”. Gece zehir olmuştu, eve geldim uzun uzun ağladım. Bir anne bir evladının hakkına tecavüz ediyordu. Şimdi bu acele acele, döke saça çukulatasını yiyip, bitiren çocuğun yarın sağlıklı, mutlu bir insan olmasına imkan var mı? Biz kendi ellerimizle onun içindeki egoizmayı büyütmüyor muyuz? Yarın bu kimse eşine karşı da, işyerindeki arkadaşlarına karşı da bencilce davranmayacak mı? Demek ki her şeyin özü, temeli, ilk noktası nefis terbiyesi olmuyor mu? Her şey, ama her şey onunla güzelleşmiyor mu? Allah cümlemize hayırlar, güzellikler ihsan etsin.


Değerli yavrum, size sağlık, mutluluk ve huzur dolu günler diliyor, hayır dualarınızı bekliyorum. Selam, sevgi ve saygı ile.


Sabri Tandoğan
Aziz Ruhlarına Fatiharlarla.

...::Bu yazıyı arkadaşına gönder::...

Geri Dön

 

[Ana Sayfa] [Sabri Tandoğan] [Kitapları] [Yazıları] [Röportajları] [Resim Albümü] [Sizden Gelenler] [Dosya Arşivi] [Arama] [İletişim]