Efendim merhaba,

Nasılsınız? Ben sitenizi hergün ziyaret edip verdiğiniz o coşkulu cevaplarla size daha çok aşık oluyorum. İyi ki varsınız, bu siteye gelen yazılar inanın hayatın insanlara ne yaptığını ne yapmadığını gözler önüne seriyor. Miray hanımın yazısından çok etkilendim inanın o çok şanslı biri, tabi ben de kendimi çok şanslı hisediyorum. Ahmet Kayhan Efendi, Şaziye Anne ve sizin gibi insanları tanıdığıma çünkü insana olması mümkün değil gibi olayların nasıl da mümkün olduğunu gösteren sizlerden Allah razı olsun. Bir gün Şaziye Anne bize yemeğe gelecekti ama gelemedi ertesi gün geldi. Alın yemekleri gidiyoruz dedi yemekler buz gibi olmuştu alıp onları pikniğe gittik Şile'ye. Öyle soğuk bir hava vardı anlatamam. Denizin tepesinde durduk, "Yemekleri çıkarın" dedi. Tüp almayı unutmuştu annem. Ay yemekler buz gibi, nasıl ısıtsak nerde ısıtsak derken, anne "dağıtın" dedi ve yemekler dağıtıldı. Ama o yemekler sanki yeni ocaktan inmişcesine sıcacıktı. Tabi biz o zaman bu olay karşısında donup kalmıştık şimdi daha iyi anlayabiliyorum. Allah'ın özel kullarını tanımak, onlarla beraber olmak ne güzel. Ve o gün bir telaşla gittiğimiz Şile'de fırtına çıktı. Ertesi gün çıkan fırtınada bir geminin alaboro olduğunu ve hiç kimseye bir şey olmadığını gazeteler yazıyordu. Tabi olayları şimdi daha iyi anlıyorum ama geç kaldım. Zamanında bazı şeylerde uyanık davranmadığım için kendime hala kızıyorum. Tabi şimdi yoldaki konuşmaların bile bana mesaj verdiğini artık anlıyorum, Allah'ın izniyle. Bence tabi yine de bir fırın ekmek yemem lazım. Sizi çok hoşçakalın.