"Size bu Kur'ân yeter. Onda neyi haram bulursanız haram, neyi de helâl bulursanız helal sayın.' Biliniz ki Allah Rasûlu'nün haram kıldığı da haramdır. Ehlî eşek eti ve köpek dişli hayvanlar size haram kılınmıştır."
(Ebû Dâvud, Sünnet, 5; İmâre, 33; Tirmizi, İlim, 10; İbn Hanbel, IV,130-131)

Kur'ân karşısında açıklayıcılık, hüküm koyma ve tavzih etme gibi çok önemli fonksiyonları bulunan sünnetin en önemli özelliği hayatın içinde olmasıdır. Bu yüzden sünnetin Kur'ân'la ilgili bu tavrını sahabe nesli ve ardından gelenler suhûletle kabul edilip benimsemişlerdir. Ancak sahabe neslinin sonlarına doğru tek tük dinin kaynağının Kur'ân olduğu görüşüyle sünneti hafife alanlar çıkmıştır.
Nitekim İmran b. Husayn'ın bulunduğu bir mecliste adamın biri: "Bana Kur'ân da bulunmayan şeylerden bahsetmeyin." deyince o: "Sen ahmak mısın be adam? Öğle namazının dört rekat farzını Kur'ân'da bulabilir misin?" diye çıkışmıştır.
Allah Rasûlu: "Beni nasıl namaz kılıyor görüyorsanız öyle namaz kılın!" (Buhari, Ezan, 18) buyurarak sünnet uygulamasına dikkat çekmiştir.

İbn Mes'ud'a göre: "Sünnetin emir ve tavsiye ettiği bütün davranışlar aslında Kur'ân'ın istediklerini yerine getirmekten ibarettir.
Peygamber, Kur'an'ın mucmel geçtiği hususları açıklamıştır. Beni Esed kabilesinden bir kadın İbn Mes'ud'a gelib der ki:

"Senin dövme yaptırana, yüzündeki kılları aldırana, dişlerinin arasını ayırana lânet ettiğini duydum. Bunu nereden çıkarıyorsun?"

İbn Mes'ud da cevaben: "Ben kim oluyorum ki Allah'ın lânet ettiğine lânet etmeyeyim." der.

Kadın ısrarla: "Ben Kur'ân'da böyle bir hükme rastlamadım." diye üsteleyince İbn Mes'ud: "Kur'ân'da Allah'ın yarattığını değiştirmeyi yasaklayan" (en-Nisâ, 4/ 119) âyet ile "Emir verdiğinde Allah Rasûlu'ne uymayı emreden" (el Haşr, 59/ 7) âyet buna delildir." der.

www.mumsema.org