Kıymetli yavrum,
Hazret-i Peygamber kâinata yalnız sevgi için gönderildi. O’nun hayatının hiçbir döneminde kin, nefret, intikam, düşmanlık duygusu, husumet, diş gıcırdatmak, yumruklarını sıkmak olmadı. Herhalükarda O yalnızca sevdi, daha çok sevdi, daha çok sevdi. Şartlar ne olursa olsun verilen cevaplar hep aynıydı. Ahh, bir bunu idrak edebilsek. Bilsek ki kinlerin ve nefretlerin ve düşmanlıkların İslam’da yeri yok. Biz sadece ama sadece sevmek için geldik. Bunun için varız, bunun için yaşıyoruz. İnsanın içindeki sevgi ne kadar büyükse, sınırları ne kadar genişse onun dünyası da o kadar büyük, yüce, güzel. İnsan sevgileri kadar var, sevgileri kadar asil ve temiz. Ne olur bu mübarek günde ve gecede hepimiz el ele versek, “Birleşiniz insanlar, kardeş gibi olunuz” diyebilsek. “Seviyoruz, seviliyoruz, güzelliğimiz bu yüzden” diyebilsek. Yunus gibi bütün kainata seslensek: “Aşk gelicek, cümle eksikler biter” diyebilsek. Mümkün mü? Neden olmasın? Haydi, bu mübarek gece Yüce Rabbimize ve O’nun Sevgili Resulüne söz verelim ve sonra bütün kainatı insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşya ve cemadatıyla Muhammedi bir aşkla kucaklayalım. Haydi, ne bekliyoruz...