.

Merhaba sevgili gönül dostlarım.

Efendi Hz. Sabri Babamız Buyuruyor: Rahmetli Sabiha annemiz buyuruyor. Hayatında bir kere bile bedbin, karamsar olmadı. Hep, müspet konuştu. Hep, iyiden, doğrudan , güzelden yana oldu. Pozitif düşünmek sanki onun kişiliğinin ayrılmaz bir vasfıydı. Ömür boyunca sevdi, sevildi ve bir nur abidesi olarak Hakka göçtü. Allah’a, Peygambere ve Abdülkadir Geylani Hazretlerine her zaman aşkla bağlı kaldı. Onlarsız zamanı geçmedi.

Diye açıklıyor çok değerli muhterem büyüğümüz. Bir veli annemiz işte veli bir evlat yetiştirmesi. Sabri babamız dolu manevi evlatlar yetiştirmesi işte bu hakikat yolu sadıkların samimilerin yolu. Bu yol böyle ilerleyecek... Gönlünde büyük evliya Abdülkadir Geylani Hz. gönlünde taşıyan veli anne nasıl olurda evladını etkilemez? İşte o samimi aşk ateşi doğuştan evladı Sabri babamızı dağladı. O aşk ateşinden dolu manevi evlatları kendine bağladı Sabri babamız. Manevi büyüklerin görevi Müsbet düşünüp müsbet konuşup ve daha iyi görüp bir kişi dahi kurtarabilir miyiz diye düşünür onlar için bir kişi bin kişidir. Manevi büyükler büyük umman onlar için Yaradanın her insanı güzel yalnız güzelliğini dışarı çıkartamamıştır. Onlar için gece gündüz. Dua eder bir hata yaptı mı kendisi yapmış gibi üzülür. Bir evde maneviyatı yaşayan kim olura olsun o ev halkını etkiler. Hele de bir manevi büyüğün anıldığı yere rahmet iner. Rahmet olan yerde bereket vardır. Huzur vardır. Güzellik vardır. Güzelliğin olduğu yerde sekinet olur. Sevgi Saygı vardır. Allah bizlerde cümlemize de nasip etisin amin.

Hayata pozitif bir gözle baktığımızda gözlerimiz de görmesini seçmeye başlar. Manevi bir büyüğün gözüyle sevgisiyle bakan akı karayı görür. İyi nedir güzel nedir doğru nedir onu takip eder. Bir manevi büyüğün gözüyle görme yeteneğimiz gelişir. Nasıl bir yakın gözlük takarak yakınlaştırır. İşte bir manevi büyüğün bakışıyla da görmeye başlarız. İşte o zaman sadece göze hak görülür. Hak gözüyle bakıldığı zaman insan görmeye başlar. İşte o zaman Ayeti Kerime devriye girer, görecek göz işitecek kulak varsa her zerre bizi hakka götüren bir Cebrail olur. Bütün fırsatlar biz güzel insanda mevcut. Önemli olan o fırsatlardan faydalanmak. Bu bir insan olur bir bitki olur. Bir hayvan olur. Bir ağaç olur. Bunlar bize hep bir gerçeği fısıldar. Gerçekler hakikatler insanda mevcut. Önemli olan onlardan ders alıp hakikat perdelerini aralamak. Bütün mesele müsbet düşünme ile alakalı.

Biz köyde ilkokul okurken buzağılarımız vardı. Okuldan geldi mi onları otlatmaya giderdik. Yakın tarlamıza kardeşimle. Komşularımızın kızları kuzu otlatırdı. Yaz tatilinde de bu devam ederdi. Yanlız hava ısındık mı karnı doyduk mu bizim buzağılar koşarak ahıra gelirdi arkasından bizde evimize gelirdik. Arkadaşlarımız tarlada gölgede kalırdı. Çünkü kuzular sıcak çöktü mü ağacın gölgesine toplaşırlardı. Arkadaşlarda orda bekler Eğlenirlerdi. Türkü söyler piknik yapalardı. Bizde çocuk aklı heveslenirdik bizimde kuzularımız olsaydı derdik. Yalnız şimdi bu yaşadığım durum bu fakire ayna olurdu. İşlerim bitti mi rızkımızı kazandık mı doğru eve geliyor yolda belde eğlenmiyorum. Ev bu fakiri çekiyor. İnsanın evi bir mabet. En huzur duyduğumuz yer. Bu yaşadıklarım bu fakire inşirahlık verdi. Düşünenler için ibretler var Ayeti tecelli oldu gönlüme. Düşünmek te bir ibadettir. Düşündükçe kendimizi buluruz.

İnşAllah Efendi Hz. Sabri babamıza yakınlarına selam olsun. Himmetleri her daiym üzerimize olsun...