SABRİ BABA İLE İLK DEFA YAYINLANAN SOHBETLER
İNSANIN İÇİNDE ALLAH VAR

Sabri Baba:

-İnsanın içinde Allah var, insanı anlamaya çalışmakla onun tekamülüne hizmet etmiş oluruz. Her insan anlaşılmak ister.

Soruyoruz:

-Efendim, böyle herkes tarafından hep yanlış anlaşılmış kimselerin bir parça
anlaşıldıklarında inanılmaz mutlu olduklarını gözlemlemiştim.

Sabri Baba:

-Yavrum, bu belki bunu yapan insanların sırat köprüsünden rahat geçmesine vesile olabilir.

Sohbete ara verip Cahit Külebi’den şiirler okuyor Sabri Baba.

İSTANBUL

Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.

Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.

Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Yine kamyonlar kavun taşır
Fakat içimde şarkı bitti.

Cahit KÜLEBİ

Edirne’den Ardahan’a kadar
Bir toprak uzanır,
Boz kanatlı üveyikler üstünden uçar
Ardahan’dan Edirne’ye
Edirne’den Ardahan’a kadar.

Kop dağı’nda akar bir çeşme var
Serçe parmak kalınlığında suyu
Haram etmiş gece gündüz uykuyu
Akar da akar.

Samsun’un evleri denize bakar
Sokakları yosun içinde.
Çaparlar, takalar, mavnalar
Bilyalar gibi suyun yüzünde
Bir iner bir kalkar.

İstanbul’dan bir yar sevdim
Adamı günaha sokar.

Savaştepe köprüsünden geçen trenler
Sel olur İzmir’e akar,
İzmir’in denizi kız, kızı deniz
Sokakları hem kız, hem deniz kokar.

Güneyde mis kokulu bir ağaç
Yuvarlak yaprakları ince,
Yaz gelip de güneş vurunca
Dallarından bal akar.

Bu toprak bizim yurdumuzdur;
Deli gönül yücesine çıkar.
Bir üveyik olur ,uçar gider
Ardahan’dan Edirne’ye
Edirne’den Ardahan’a kadar.

SABRET

Sen petekte bir gömeç bal gibisin!
Renksin yazdan kıştan, tazeliksin bahardan.
Yapraklarda dolaşan serin bir rüzgarsın ki
Her gün eser durursun hafızamdan.

Ellerin var beyaz güller gibi küçücük,
Mutlak kalbin tomurcuklardan pembe!
Sanki yeşil yaylalardır gözlerin
Alnımda ter ve kuvvetsin işimde.

Ben kanadı kırık bir kuş değilim
Döner birgün gurbet ellerde kalan
Sabret neşem, sabret şarkım, sabret sevdiğim,
Sabret kalbi tomurcuklardan pembe olan.

Ellerin var beyaz güller gibi küçücük,
Mutlak kalbin tomurcuklardan pembe!
Sanki yeşil yaylalardır gözlerin
Alnımda ter ve kuvvetsin işimde.

***

“Bir sen gelmiyorsun…
Bir seni bulamadım içinde sislerin
Dağ çeşmeleri gibi serin, tertemiz

Cahit Külebi

Lisede bir hanım hocamız vardı, Cahit Külebi’yi tanırdı. Bazen dersimize beraber gelirlerdi ve bize şiirlerinden okurdu. Uzun boyu, gözlerinin içi gülen bir adamdı.

Sabri Baba devam ediyor:

-Benim Çarşamba sohbetlerinde amacım bir çekirdek kadro oluşturmaktı. İstedim ki o kadro güzellikleri özümsesin ve buradan bütün güzellikler dalga dalga bütün dünyaya yayılsın. Bazı kimseler bunu anlayamadılar.

- Efendim, peki şimdi Gönül Sohbetleri sitesinin takipçileri var ve sizin bütün yaşadığınız güzellikleri bir özsu gibi anlamaya, algılamaya çalışıyorlar. Şu anda bu şekilde sizi düzenli takip eden gönül dostlarının da bu kadronun bir elemanı olduğunu söyleyebilir miyiz?

-Öyle zaten.

Yine şiirlerle devam ediyor Sabri Baba:

Sana bir olaydan haber vereyim
Bir çift sözle anlatayım gel dinle
Aşkınla gireyim kara toprağa
Çıkayım topraktan yine sevginle

Ömer Hayyam

***

VAİZ SOKAĞI NUMARA 70

Ben sana kürk alamam doğrusu
Güzel bileklerine bilezik alamam
Bir kap yemek, bir elbise
Öyle bir tad var ki fakirliğimizde
Başka hiçbir şeyde bulamam..
– Ama Hamdi beylerin..
– Hamdi beylere bakma sen,
Tencere maltızda, fasulye tencerede mi?
Çocuklar kapının önünde oynuyor mu?
Ona bak sen..
– Perdemiz kadife olmalıydı..
– Basma da güzel olur, sevince.
Biliyorsun ancak boğazımıza,
Olmuyor ha deyince.
– Kimbilir bir gün belki..
Adam sen de, aldırma,
Bunlar düşünmeye değmez
Hem hayat dediğin ne ki?..
Turgut Uyar

Hayatın özeti: sev sevil. Bir tek şey önemli. Sevmek ve sevilmek.
Biz girdiğimiz toplumda sevilmediğimizi düşünüyorsak kabahat yine bizdedir. Yunus ne diyor, seni deli eden şey yine sendedir sende. Biz kendimizi hep üstün gördüğümüz içn oluyor. Dikat edin, Yunus sevelim,sevilelim diyor. Önce biz sevgi vereceğiz. Çiftçi ne yapar, önce toprağa tohumunu atar. Sevmedikçe sevilemeyiz. Bu boş bir hayaldir. Ama bugünkü insan istiyor ki herkes onu sevsin. Önünde el ovsun. Ne yaptık, ne bırakacağız ki arkamızda.

Durduk yerde kimse kimseyi sevmez...

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Onun ve Hakk'a Göçen Ailesinin Aziz Ruhlarına Fatihalarla.