Sayın Melek Taşdemir,

26.4.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, sitemiz hakkında söylediğin güzel sözler için çok teşekkür ederim. Bu siteyi açarken tek düşüncem insanların kimseye söyleyemediği, açamadığı duygularını, düşüncelerini ister kendi adıyla, ister müstaer bir isimle yazmaları, içlerini boşaltmaları, ferahlamaları idi. Çok şükür bugün bu niyetim gerçekleşti. Birçok insan rahatça duygularını, düşüncelerini, hayat karşısındaki tesbitlerini yazıyorlar, ferahlıyorlar. Tabi bu insana büyük sorumluluk getiriyor. İnşallah sitemiz mensupları bir aile olarak büyür, büyür, yedi milyar insana seslenir. Madem ki tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanlar bizim kardeşimiz, onların duygularını, düşüncelerini paylaşmaktan daha güzel ne olabilir?

Dua, insanın Allah’la konuşmasıdır. En samimi, en içten duygularını Allah’a açmasıdır. Benim nazarımda en yüce, en muhteşem olay sevgidir. Hayatta sevgiden daha yüce bir değer tanımıyorum. Ne yazık ki günümüz insanları sevgiyive dolayısıyla duayı birtakım para, mal, araba gibi istekleri için alet ediyorlar. Ben bunu kabul edemiyorum. Hayatımda bugüne kadar Allah’dan mal, mülk, mevki, makam istemedim. Rahmetli eşim Rana Hanım’la kırkdört yıl evli kaldık. Onu sade günümüzün, çağımızın değil, bütün tarihin gördüğü en büyük aşklardan biriyle sevdim. Deli gibi sevdim. Kırkdört yıl içerisinde bir tek dakika olsun Rana Hanım’la para, pul, mal, mülk, mevki, makam lafı etmedik. Küçük yaştan itibaren Allah’dan birşey istedim: Sevmek ve sevilmek. Ama, çok sevmek, ama çok sevilmek. Şükürler olsun Allah nasip etti bütün ömrüm sevmekle, sevilmekle geçti. İnşallah son nefesimde de Ömer Hayyam gibi

“Sevginle gireceğim toprağa, sevginle çıkacağım topraktan”

demeyi Allah nasip etsin. Ötedenberi hayret ederim, bazı kimseler veli ziyaretine gelir. Kafalarında bir düşünce vardır. Kimisi der ki “efendim, dua buyurun ben bakan olayım”. Kimisi der ki “dua buyurun, Allah kızıma zengin bir koca versin”. Kimisi der ki “dua buyurun bir mersedesim olsun”. Çocukluğumdan beri bunlar bana çok komik gelmiştir. Bu dinin siyasete, ticarete, küçük, basit çıkarlara alet edilişi değil midir? Eğer biz Allah’ı aşkla seviyorsak O’ndan nasıl maddi bir talepte bulunabiliriz? Kusura bakmayın benim düşüncem bu. Yanlış düşünüyorsam Allah affetsin. İnsanın geliri azsa bu bir imtihandır. Ama geliri çoksa bu da bir imtihandır. Hem, daha büyük bir imtihan. Acaba yarın o çok gelirin hesabını Allah’ın huzuruna çıktığımız zaman verebilecek miyiz? O çok büyük servetle fakir, fukarayı görüp gözettik mi, açları doyurduk mu? Yiyecek bulamayanları giydirdik mi? Hastaları tedavi ettirdik mi? Fakir kızların çeyizine yardımcı olabildik mi? İstidatlı memleket çocuklarını okutabildik mi? Hastane yaptırdık mı, okul yaptırdık mı, cami yaptırdık mı?insan sevdiği, çok sevdiği çılgınlar gibi sevdiği bir nsandan  nasıl maddi birşey bekleyemezse aynı şekilde Allah’dan nasıl bekleyebilir. O bizim durumumumzu bilmiyor mu, görmüyor mu? Ya o şekilde imtihan ediliyorsak. Dua, bir aşktır, bir niyazdır. Dua sevgilerin dile getirilişidir. Dua bir ürperti, bir heyecandır.dua insanı insan yapan en yüce ruhsal davranıştır.

İşte böyle sevgili yavrum. Benden bu kadar

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :