Muhterem efendim,

Sevincimi sizlerle paylaşmak istedim.Yirmi sene önce aşağıya yazdığım yazıyı okumuş hemen not almıştım. Ama yıllar içinde yazı kayboldu.Hatırımda da çok azı kalmıştı. Çok üzülüyordum. Çünkü benim ders olarak kaydettiğim notları yaşam içerisinde hep kendime hatırlatmışımdır. Geçen gün mail adresime bir arkadaşım yollamış.O bir aracı tabi ki. Duamın kabulü o günmüş. ALLAHIMA sonsuz şükürler ettim. Bazen ne okuyalım? sorusunu soruyoruz. Vallahi hayatı da okuyalım. Her yerde, herşeyde Yüce Allah öyle güzel işler yapıyor ki.Dua, dua, dua...Rabbimiz ayetle" DUANIZ OLMASA NE İŞE YARARDINIZ " demiyor mu zaten. İnsanları dinliyorum yaşadığı birşeyi anlatıyor. İbretle müşahede ediyorum ki Yüce Allah'ın yardımı, inayeti, ihsanı var.Bunu her şekilde, her yerde, her ortamda dile getiriyorum naçizane farkına varabildiklerimi kişilere söylüyorum. Dün otobüsteydim.En ön koltuktayım. Kızılayda ki durakta  bu sefer az durdu ve bir hanım koşuyordu otobüse doğru ama yetişemedi yüz ifadesinden tüh! dediğini anladım. Ama biraz sonra trafik tıkandı kadın yeniden koştu ve bindi. En ön koltuğa yanıma oturdu.Şimdi bu sıradan bir olay başkaları için belki ama benim için değil şu olayda bile o kadar çok ders var ki.Alahım ! dedim işte bu an senin vechinle karşı karşıyayız. Hiçbirşeye tüh! gözüyle bakmamak lazım. Meğerse biraz sonra trafik duracakmış.Biraz sonra bir an sonra ne olacağını sadece Yüce Allahımız biliyor.Kader çizgisinde seçimleriyle yol alan insanlarız sadece.Tüh! de diyebiliriz.Sabir da edebiliriz.Vardır bir hikmet de diyebiliriz.Öyle hislendim ki duramadım hanıma döndüm dedim ki- Bakın, sizi gördüm koşuyordunuz şöföre gelen var diyecektim hareket etti  ama kaderinizde otobüse binmek varmış hem de en ön koltuğa dedim.Bizi işiten var, bizi gören var. Çok şükür dedim.- Biraz şaşkın bir ifadeyle  döndü yüzüme baktı. -Evet- dedi. Çok şükür.İçimden düşündüm ve güldüm kendime kadın biraz şaşırmakta haklı tabi değişik bir konuşma benimkisi.-Bu konuşmanın başka bir şekli şöyle olabilirdi -Koştunuz, kaçırdınız sandınız ama sonunda bindiniz. Şanslısınız. Bu bana göre anlamsız ve eksik bir konuşma.Çünkü  bizim elimizde olanlar sınırlı şeyler.O hanım trafiğe dur! diyemez ki.Esas hatlar Rabbimiz tarafından çiziliyor. Yeter ki O'na layık olabilelim. Sizin hep söylediğiniz gibi basit, sıradan hiçbirşey yok.Ve de mümin müminle güzel Allah'ın mükemmeliklerini konuşmakla, idrak etmeye çalışmakla  ve ettirmeye yardımcı olmakla da yükümlü  değil mi efendim? Zamanı Allah' la yaşamalı değil mi? Siz büyüğümün okulunun derslerinden biri de bu değil mi efendim?.

Sağlığınıza duacıyım.Sonsuz hürmetlerimle...........

ZAMAN BİR ANDIR,

Bir senenin değerini anlamak için sınıfta kalan bir öğrenciye sorun,

Bir ayın değerini anlamak için prematüre bir bebeği olan anneye sorun,

Bir haftanın değerini anlamak için haftalık bir derginin editörüne sorun,

Bir saatin değerini anlamak için birbirini görmek için sabırsızlanan aşıklara sorun,

Bir dakikanın değerini anlamak için otobüsü henüz kaçırmış bir yolcuya sorun,

Bir saniyenin değerini anlamak için kazayı kıl payı atlatan birisine sorun,

Bir salisenin değerini anlamak için olimpiyatlarda gümüş madalya kazanan birisine sorun.

Zaman kimseyi beklemez.Her anı değerlendirin.Sahip olduğunuz anın kıymetini bilin. Onu değer verdiğiniz kişilerle paylaşın ki daha da değerli olsun.

Dün artık mazi oldu. Yarın hiç bilinmiyor. Bugün ise verilmiş bir armağan. Kıymetini bilin. Her anın güzelliğini doya doya yaşamaya çalışın.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :