Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç”

Bu çıldırtıcı güzellikteki dünya karşısında bazen ürpererek bazen ağlayarak bazen düşünüp hissederek hayran olmak varken günümüz insanın içine düştüğü çukur ne kadar üzücü. Sıkıntılar, bunalımlar, stresler, kavgalar, münakaşalar, kalp kırmalar, küskünlükler, dargınlıklar, kırgınlıklar, ne oluyoruz Efendiler nereye gidiyoruz? Kimin malını kimden kıskanıyoruz? Kime darılıyoruz? Hiç düşündük mü? Şu yaşadığımız hayatın gelip geçici bir misafirhane olduğunu acaba akledebiliyor muyuz? Sorarım sizlere insanın bu hayatta benimdir bana aittir diyebileceği nesi var? Hepimiz misafiriz, hepimiz bir emanetçiden başka bir şey değiliz. Paramız, pulumuz, yatımız, katımız, mevki, makam, rütbemiz hepsi ama hepsi gelip geçici bir emanet.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.