Sizden Gelenler

EFENDİM, Nasılsınız? Rabbim iyilikler nasip etsin inşallah. Bildiğiniz gibi buaralar Bursa gemlik'te ailem ile birlikte olduğum için Gönül Sohbetlerini her gün takip edemiyorum. Ancak yakınlardaki internet cafelerde kısa sürelerde bakabiliyorum.Yine de gönlüm hep sizlerle... Kitaplarınızın yayımlandığını sevinçle öğrenmiştim , internet ortamından da ulaşabilmesine ise cok memnun oldum. Azar azar da olsa heyecanla okuyorum.Allah sizden razı olsun, sağlıklar versin inşallah... Biz ülkemizin havasını büyük bir sevinç ve heyecanla solumaya devam ediyoruz. İyi kötü olaylarla geride kalan bir yıldan sonra, ana-baba, akraba, arkadas ve tanıdıklarla biraraya gelmek, onların sevinç ve hüzünlerini gecikmeli de olsa paylaşmaktan mutluluk duyuyoruz. Böyle olunca insan, kendini olayları geriden takip ediyor,hatta sahnede oynayan bir oyunu izliyormuş gibi hissediyor. Dün vakit gece yarısını coktan gecmişti. Gece, simsiyah bir kadife gibi sarmıştı her yanı...Balkonumuzdaki sedirde arkama dayanmış seyrediyordum alemi. Deniz 20 30 metre ötemde, kumsalın koynunda uyuyordu mışıl mışıl...Tek bir kıpırtı yoktu. Gökyüzünde, incecik bir yay gibi yeni yay ... Koyu ve derin karanlıktan göz kırpıyordu yıldızlar.Samanyolu bütün ihtişamı ile kapımdaydı... Gözlerim büyük ayı ve küçük ayı takım yıldızlarını aradı hemen... Buldum... Aynı eskiden olduğu gibi... Eskiden beri severim gecenin sessizliğinde yıldız kümelerini keşfetmeyi. Rahmetli kardeşimle oturur konuşurduk saatlerce sessizlikte... Artık öyle kalabalık ki etraf,sokak lambaları pırıl pırıl... Her yan bina dolmuş.İşte bu yüzden geceyarısından sonrasını bekliyorum yıldız yağmurunu seyretmek için... Kumsal alabildiğine ıssız,gündüzün kalabalığı ve kargasasından sonra...Ben buraları en cok gece seviyorum, birde gün ışırken sabah... Sessizliği dinlemeye bayılıyorum. Günün ilk ışıklarıyla birlikte koca cınarın dallarında kuşlar sakımaya baslayana dek... Sessizlikle birlikte kendimide dinliyorum sanki.. Kendimle konuşuyor dertleşiyorum. Kimseyle paylaşmadığım, hatta kendime bile itiraf edemediğim düşlünceleri, simsiyah kadife gecenin örttüğü denizle,milyarlarca yıldızla dolu gökyüzüyle paylaşıyorum. O koyu karanlık emiyor sanki bütün olumsuzlukları, sabahın ilk ışıklarıyla neşe ve umut dolu olarak bende sakımaya baslıyorum cınar ağacındaki kuşlarla birlikte... Bir adım geri çekilip öyle bakıyorum hayata ve olaylara... Daha sakin ve dingin... Daha serinkanlı... Ah bir de her daim basarabilsem bunu... Olaylara hep bir film seyrediyormuş gibi dışardan bakabilmeyi... O kargaşaya girdaba kapılmadan sakince... Öylesine basit ve sade görünüyor ki her şey bu mesafeden bakınca...Dert edindiklerimiz öyle anlamsız geliyorki; boşuna bütün telaşeler, öyle gereksiz ki hararetli konuşmalar, yorunlar; gereksiz üzüntüler; Her şey bir tiyatro oyunu gibi...Az sonra perde kapanınca bitecek tüm hikaye.Seyircilere son bir selam,ineceğiz sahneden.. Artık gercek yasama ve ebediyete dönme zamanıdır işte...Oysa oynarken rolümüze nasıl da kaptırmışız kendimizi...Sanki tek perdelik oyun hiç bitmeyecekmiş gibi. Vermemiz gereken msjıda unutmuşuz belki...Evet ben karar verdim bunu uygulamaya calışacağım bundan sonra.Olaylara hep dışardan bakacağım inşallah. Sakince serinkanlıca...Rabbim verdiyse herşeyi bize göre iyi yada kötü.. Elbet vardır bi hayır... İçindeyken pek anlayamasakta dısardan bakınca daha net görüyor insan... Ne yapıyorsak yapabileceğimiz, kaldırabileceğimiz için değil mi? O zaman biran durup düşünmeli, tefekkür etmeli; at gözlüğü ile değil geniş bir acıdan bakmalı; gülerek tekrar sarılmalıyız hayata...Her birinden alınacak ne de cok mesaj vardır aslında ...Hz. İbrahim nasıl yıldızlara aya güneşe bakarken bulmuştu Rabbini... Bu gökyüzünde birşeyler var... Benim gönlüme ayna tutuyor bu simsiyah kadife geceler...Sanki bir camın arkasındaki, onu ayna yapan "sır" gibi... Güneşin ilk ışıklarıyla ışıldamaya başladı deniz;mavi-yeşil... Dantel gibi oya gibi zeytin yeşili kıyılar...Seviyorum bunları... Eeee... Kendimle tanıştığım barıştığım, bana beni anlatan engin mavilikle kucaklaştığım kıyılar bunlar... Gönül dolusu saygı ve hürmet ile...Rabbime emanet olun...

Yazınız bana 50 yıl önce yazdığım bir şiirimdeki mısraı hatırlattı. "Sessizliğin sesini dinledin mi hiç", o sessizlikte nice gizli sırlar var. Nice muhteşem güzellikler var. O sessizlikte nice bilinmeyenler, dinleyenlerin kulağına ayan beyan her şeyi fısıldıyorlar. Ben, ancak sessizlikte düşünülebileceğine, ama gercek manada düşünülebileceğine inanıyorum. Ancak sessizlikte bir kitabın bir bir şiirin bir resmin hatta bir insan güzelliğinin anlaşabileceğine inanıyorum. Ne yazık ki günümüzün sahte, çirkin medeniyet anlayışı içinde bunlar bir hayal gibi... Diskotekler, gazinolar, pavyonlar, barlar hatta parklar bahçeler restorantlar avaz avaz haykıran çirkin seslerle dolu. Bunlar yetmiyormuş gibi bir de arabaların içinde. Adına müzik denilen o pis o korkunç gürültüyü sonuna kadar aşanlara ne demeli... Hepsinin beyinlerindeki hücreler birer birer ölüyor. Ne diyelim.. Allah hepsine acısın.İnsallah birgün Alzaymır olmadan gerceği görürler. Ancak sessizlikte bir güzellik yasanabilir. Hatta bir yemeğin bir meyvanın bile güzelliğine ancak sessizlikte ulasılabilir. Sessizliğin güzelliğini hangi yazar sizin kadar güzel anlatabilir. Allah sizden razı olsun.Allah bir gününüzü bin etsin.


	[Ana Sayfa] [Sabri Tandoğan] [Kitapları] [Yazıları] [Röportajları] [Resim Albümü] [Sizden Gelenler] [Dosya Arşivi] [Arama] [İletişim]