Kıymetli yavrum,
İletişimde en önemli nokta kelimelere dökülmezden evvel gözlerin, kalplerin birbiriyle anlaşmasıdır. O rabıta kurulmadan duyguların, düşüncelerin kelimelere dökülmesi ne kadar çirkin oluyor. Günümüzde öyle evlilikler var ki insan onlara bakınca aşk adına, kültür adına, insanlık adına tiksinti duyuyor. Aynı çatı altında pansiyoner olan kadın müsveddeleri, erkek müsveddeleri. Cyrano de Bergerac ne güzel söylüyordu: “Eksik olsun istemem, istemem eksik olsun”. Sevgi yok, heyecan yok, ürperti yok, güzelliklerde, doğrularda, inanışlarda ve yaşantıda müştereklik yok. Ne kadar acı ve ne kadar utanç verici. Bugün kocasından dayak yiyen kadın profesörler var. Nice üniversite mezunu, meslek sahibi kadın kocasından dayak yiyor ve kendisini döven o şerefsiz adamla oturmak zilletine katlanıyor. Bu mu insanlık, bu mu aşk... Gerçekten insanları tanımak çok zor. Bazen insanın zahiriyle batını arasında öyle çirkin görüntüler oluyor ki insan hayretler içinde kalıyor.
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Rahmet ve Şefaat Üstlerine Olsun