Kıymetli yavrum,

Hayat bizden bir şeyler bekliyor ama biz hayattan bir şeyler bekliyoruz. Bazı kimseler ben sevilmiyorum diyor. Soruyorsunuz kardeşim peki sen kime karşılıksız, tertemiz bir sevgi götürdün, el uzattın diyorsunuz, cevap yok. Babannem böyle insanlar için “Yavruuum onlar alma ağacının altında doğmuşlar” derdi. Olmuyor efendim, olmuyor, böyle olmuyor, biz veren insanlardan olalım, yerine göre manen yerine göre maddeten. Yarım ekmeğimiz var mesela kapı çalındı açtık baktık, bir kimse, ben beş gündür açım diyor. O anda tek serveti yarım ekmek olan o insan o yarım ekmeğini o kimseyle buyur kardeşim benim de tek yiyeceğim bu diyebiliyorsa o insan bence dünyanın en zengin insanıdır. Hayat böyledir, veren daima kazanır. Ancak burada şöyle bir nokta var, bu verişlerimiz bir çıkar, bir menfaat için olmamalı. Sadece ama sadece Allah rızası için olmalı. Biz Allah rızası için verirsek Allah da bize en güzel şekilde mükafatlarını verir. Vermek, hep vermek, sadece Allah rızası için vermek, aşk için yaşamak, aşk için vermek ne güzeldir…
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.