“Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır”

der. Fikret, “Bir örümcek götürür Hakka beni” der. Güzel yavrum, biz niye yalnız olalım? Her an, gece ve gündüz Allah’la, Peygamberle meleklerle beraber değil miyiz? Bu beraberlikte yalnızlık olur mu? Gördüğümüz her çiçek, o çiçeklere konan her kelebek bize Allah’ın güzelliğini seyrettirmiyor mu? Bir gün Azize Anne’ye merdivende gördüğü yönetici, “Azize Hanım, siz yalnız oturuyorsunuz. Çok mu ıstırap çekiyorsunuz?” diye sorduğu zaman Azize Anne, cevap verir:

“Ben yalnız değilim. Allah’la beraber oturuyorum.” deyince yönetici korkar. Hemen uzaklaşır. Sevgili yavrum, soyut olarak Allah’ı arayacağın yerde çevrene baksana. Gördüğün her zerre seni O’na götürmüyor mu. Bir kirazın muhteşem duruşunda, bir kavunun çıldırtıcı lezzetinde Allah’ı hatırlamıyor musun? Uçan kuşlar, gökyüzündeki bulutlar sana Allah’ı hatırlatmıyor mu? Ben bazen bulaşık yıkarken kendimi Allah’la beraber hissediyorum. Önümdeki bardaklar, çatallar tabaklar bana sanki madde değilmiş, nurmuş gibi geliyor. Ne demek istediğimi anlıyorsunuz değil mi yavrum? Allah bizden ayrı değil ki, biz O’nu arayalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Makamı Âli Olsun.