Bismillahirrahmanirahim,

Yüce Allah , mübarek Kur'an da " Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin " Buyurmaktadır.( 49-10)

Peygamber Efendimiz " Kim bir Müslümanın kusurunu örterse Allah 'ta kıyamet günü onun kusurunu örter" demiştir.

Ölmeden evvel Kelime-i Şahadet getirerek Müslüman oldum diyen müşriki yine de öldüren sahabeye Peygamber efendimiz. Neden öldürdün ? diye sorunca,Sahabe

- Son anda ölüm korkusundan dedi

deyince Mübarek Efendimiz şu muhteşem cevabı vermiştir:

"Kalbini yarıp ta baktın mı " ?

Hz. Mevlana, " kusurları örtmede gece gibi ol " demiştir.

Sayın Ayla hanıma ithaf olunur.

Yüce Allah, İslamiyeti hakkıyla yaşayabilmeyi, yayabilmeyi, ve yeni nesillere aktarabilmeyi başta bana tüm insanlığa nasip etsin inşallah.

Sonsuz hürmetlerimle.....

--------------------------------------------------------------------------------

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :

Sayın Hatice Hakeri,

Efendim, kıymetli mailinize kavuşmak bizi çok sevindirdi. Yine İslam tarihinden çok güzel örnekler vererek bizlere ışık tutuyorsunuz. Allah razı olsun. Yunus Emre bir şiirinde

“Yunus bir haber verir

İşidenler şad olur”

diyor. Önemli olan birbirimize müjdeli, güzel haberler verebilmek. Herbirimizin yürüdüğü yolda yardımcı olabilmek ne güzel bir iştir. Eksik olmayın siz bunu ne güzel yapıyorsunuz. Ayetle, hadisle İslam tarihinden güzel örnekler vererek nice gönüllere ışık tutuyorsunuz. İnsan psikolojisinde çok ilginç bir yön var: Her söz, her görüntü, her fiil istisnasız her insanda birbirinden farklı yansımalar yapıyor. Hani ortaokuldayken bir deney yapardık. Bir mum yakardık, iki aynanın arasına koyardık. Sonra o mumun öbür aynada çok farklı yansımalarını sonsuz denecek bir şekilde uzayıp gitmelerini hayranlıkla seyrederdik. Bu durum hayatın her yönünde böyle oluyor. Bir mısra herkeste ayrı izlenimler uyandırıyor. Bir melodi bir insanı mutluluğun zirvesine götürürken, bir başka insan onu dinlemeye tahammül bile edemiyor. Bu resimde de böyle. Bir insan modern resmin en büyüklerinden biri olan Paul Klee’nin resimlerine ürpererek hayranlıkla bakarken bir başka insan onların tümünü akıl almaz bir saçmalıkla itham edebiliyor. Bir zamanlar, benim gençlik yıllarımda Liz Taylor, dünyanın en güzel kadını kabul ediliyordu. Liz, sekiz kere evlendi, hepsinden ayrılmak durumunda kaldı. Kimi kendini içkiye, kimi kumara, kimi uyuşturucuya kaptırdı. Yıllar önceydi, Paris’te Louvre Müzesinde Leonardo de Vinci’nin La Jokonde tablosu önündeyim. Önce bana dünyanın bu en büyük, en muhteşem tablosunu görme imkanını bahşeden Yüce Rabbime sonsuz teşekkürler ettim. Sonra vücudumun bütün hücrelerini göz yaparak o güzelliği özümleyebilmek için bütün imkanlarımı seferber ettim. Tabloya büyülenmiş gibi bakıyordum. Aldığım güzellik duygusunu vücudum kaldıramıyor, omuzlarım taşıyamıyordu. Biraz sonra gözlerimden yaşlar gelmeye başladı. Orada Nazım Hikmet’in mısraını hatırladım:

“Ferhat Usta, Ferhat Usta, neden güzellik ağlatır insanı?”

Gördüğüm rüyayı bir Amerikalı kadının çirkin esprisi bozdu: Önce yüksek sesle çirkin bir şekilde güldü (ha ha ha haaa) sonra “yahu” dedi “Mona Lisa dedikleri bu kokona mı? “. Yine gülerek arkadaşlarıyla beraber uzaklaştı. O olay beni yıllarca düşündürdü. İnsan vücudunda kaç milyar hücre varsa hepsi birbirinden farklı.

Bir kar yağıyor, trilyonlarca kar tanesi düşüyor. Fizik alimleri özel lamlarla bu kar tanelerini alıyorlar, özel mikroskopların altında inceliyorlar, fotoğraflarını çekiyorlar. Birbirinin aynı iki kar tanesi daha gökten yere düşmemiş.

Parmak uçlarındaki çizgiler Hazreti Ademden bugüne kadar gelen insanlarda birbirinden farklı.

Birkaç dakika ara ile dünyaya gelen ikiz kardeşlerde bile bazan o kadar büyük ayrılıklar oluyor ki.

Efendim, bu misalleri daha sabaha kadar sıralayabiliriz. Ama genel sonuç hepsinde aynı. Kainatta hiçbir şeyde tekerrür yok. Pek tabiidir ki duygu aleminde, düşünce aleminde de bu böyle. Bir film, bir insanı hıçkıra hıçkıra ağlatırken, birbaşka insanı kahkahalarla güldürebiliyor. Bu hayat realitesinden hareketle yola çıkacak olursak, insanlar arasındaki fikir ayrılıklarını, görüş farklarını çok tabii karşılamamız gerekir.

Dünya kültür tarihinde toleransın, müsamahanın, hoşgörünün en güzel tarifini Yunus Emre yapmış:

“Yaradılanı hoş gör, Yaradandan ötürü”

diyor mübarek sultan. Efendim, hayata bu açıdan bakmadıkça farklılıkları, değişkenlikleri doğal karşılamadıkça bizim de hayatımızın sonuna kadar mutlu olmamız, huzurlu olmamız, cıvıl cıvıl bir yaşama sevinci içinde olmamız imkansız hale gelir. Bırakalım isteyen istediği gibi düşünsün. Bir insan çıkacak bizi layık olmadığımız bir şekilde göklere çıkaracak, en büyük iltifatları yapacak. Bir insan çıkacak telefonda bize en büyük hakaretleri yapacak. Bunları tolere edip, seven de sağolsun, sevmeyen de sağolsun demedikçe, ben çocukken kapımızın önünden geçen sarhoşlar gibi, “eyvallah, eyvallah, iyiye de kötüye de eyvallah, güzele de çirkine de eyvallah” demedikçe, Yunus gibi

“Bir çeşmeden akan su

Acı tatlı olmaya”

demedikçe, Ramazanda televizyondan dinlediğimiz ilahi gibi

“Narın da hoş, nurun da hoş” demedikçe, hiçbir zaman acılarımız, ıstıraplarımız, uykusuz geçen gecelerimiz bitmeyecek. Bize de yazık değil mi? Çare tek: Yunus gibi

“Ben gelmedim dava için,

Benim işim sevi işi

Dostun evi gönüllerdir

Gönüller yapmaya geldim”

Diyebilmek, kurtuluşun tek çaresi bence. Artık bundan sonrası herkesin kendi takdirine kalmış. Bize söylenecek tek söz kalıyor:

“Ben cihanın altın terazisine

Ağırlığımca sevgi vermişim

Ses edin uzak milletlerin gençleri

Bütün antenlerimi germişim”

Selam, sevgi ve saygıların hiç bitmeyecek olanı ile.

Sabri Tandoğa

Allah'ın Rahmeti, Peygamber Efendimiz S.a.v.'in Şefaati Onun ve Hakka Göçen Ailesinin Üstlerine Olsun.