“Kadının gıybetini ettin, ya Aişe!”

Hz. Aişe (r.a) dedi ki:

“Onda olan hali anlattım. Başka bir şey demedim ki.”

Bunun üzerine Resul-i Ekrem Aleyhisselatü Vesselam şöyle Buyurdular:

“Ama, onun bahsedilmesinden hiç hoşlanmayacağı bir yanını anlattın.”
| Ahmed b. Hanbel, 6/136

Diğer bir rivayete göre,
Hz. Aişe (r.a) diyor ki: Ben Resul-i Ekrem’e:

“Size Safiyye’nin boyunun kısalığı gibi kusurları sana yetmiyor mu?” dedim.

Bunun üzerine Resul-i Ekrem Aleyhisselatü Vesselam şöyle Buyurdular:

“Öyle bir söz söyledin ki, denize karışsa onu kirletir, rengini bozar ve onu kokuturdu.”

Hz. Aişe Validemiz ilaveten der ki:

“Ben Resulullah (sav)’a bir insanın (tahkir maksadıyla) taklidini yapmıştım.
Bana hemen şunu söyledi:

“Ben bir başkasını (kusuru sebebiyle söz ve fiille) taklid etmem. Hatta (buna mukabil) bana, şu şu kadar (pek çok dünyalık) verilse bile.”
| Ebu Davud, Edeb 40, (4875); Tirmizi, Sıatu’l-Kıyame 52, (2503, 2504)

Hz. Ebu Hureyre Radiyallahu Anh rivayet ediyor;

Resulullah’ın (asm) yanında idik. Adamın biri kalktı gitti.
Diğerleri (arkasından);

“Ya Rasulallah, falan ne kadar aciz kimsedir” dediklerinde,
Resulullah Aleyhisselatü Vesselam;

“Arkadaşınızı çekiştirdiniz ve etini yediniz.” buyurdu.
| Ebu Ya’la, Taberani

Bir kimse hakkında pantolonu kısadır, eteği uzundur, elbisesi eskidir veya ceketi kirlidir gibi kişinin duyduğunda hoşlanmayacağı ayıplarını söylemek gıybettir.

Nitekim Hz. Aişe (r.a) diyor ki:
Resul-i Ekrem (s.a.v)’in yanında bulunduğum bir sırada bir kadın geldi ve gitti.
Ben:

“Bu kadın ne uzun etekli! “dedim.

Resul-i Ekrem Aleyhisselatü Vesselam:
“Ağzındakini tükür! “Buyurdular, ben de bir et parçası tükürdüm, dedi.
İbn-i Ebi Dünya