“Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz”

diyebilmek.

“Aşk gelicek, cümle eksikler biter” diyebilmek.

“Her dem taze doğarız, bizden kim usanası” diyebilmek...

Benim hayatta bir tek üzüntüm oldu: O da insanların benden yeterince istifade etmemesi. Bakın bunun için onlara dargınım, küskünüm filân demiyorum, dikkât edin. Ne yazık ki, büyük televizyon kanalları benden istifade etmiyor, buna çok üzülüyorum. Sanki Türkiye’de ikinci bir Sabri Tandoğan varmış gibi bana ilgisiz kalıyorlar. Ve o çok sevdiğim insanlara ulaşmama, onların derdini, ıstırabını paylaşmama imkân vermiyorlar. Acaba bunun hesabını yarın Allah’ın huzurunda nasıl verecekler?

Ama ben her şeye rağmen, sadece Allah rızası için insanlara gece gündüz faydalı olmaya uğraşıyorum. İnternet sitemi de bu amaçla kurdum. Bugün hiç kimse hayatı benim kadar objektif göremiyor, benim kadar güzel sentez yapamıyor. Ben kendimi küçük yaştan itibaren buna hazırladım. İnsanları hep sevdim, çok sevdim. Onlara yalnızca Allah rızası için ayrım yapmaksızın hizmet etmek, benim için yüce bir gaye oldu her zaman için. Daha lise yıllarımdayken yazdığım bir şiirde şöyle dile getirmiştim bunu:

“Hepsinin derdini paylaşmaya hazırım

Ne kadar kederli varsa kâinatta

Sarmak, sarmak ister onları kollarım

Sıcacıktan, kardeşçe, dostça”

İnşallah, Allah bu hizmeti bana son nefesime kadar nasip eder.
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.