ZERAFETİN EN GÜZEL ÖRNEKLERİNİ BİZ GÖSTERELİM..
"Eski toplumda mahallenin bakkalı, çöpçüsü, manavı, kasabı, yaşlısı v.b., kendilerini o mahallede yaşayan çocukların terbiyesinden sorumlu hissederdi. Her fırsatta bu görevi yerine getirmek, onların vazgeçmesi mümkün olmayan davranış biçimiydi.
Defalarca anlatmışımdır. Ama tekrar anlatmakta beis görmüyorum. Hatta faydası olacağına inanıyorum. Çünkü bir neslin yetişmesi öyle kolay olmuyor. Bu örnekler, kıyamete dek anlatılmalı ve yitik malımızı bulmuş gibi bağrımıza basmalıyız.
Beş yaşındaydım. Annem beni bakkala gönderdi. “Oğlum kibritimiz bitmiş. Bakkaldan bir kutu kibrit al, gel.” dedi. “Peki, anneciğim.” dedim. Gittim. “Bakkal amca bana kibrit ver.” dedim. Bakkal amca kaşlarını çatarak, “Vermem” dedi. “Neden” dedim parayı uzattım. Param var. “Oğlum bu para meselesi değil. Sen dükkâna girdiğinde önce selâm vermen gerekiyordu. Ben selâmsız dükkânıma girenle alış veriş yapamam.” dedi. Şaşırmıştım. Ne diyeceğimi bilemedim. “Şimdi çık, biraz dolaş, sonra gel. Ama önce selam ver.” dedi. “Peki, amca” dedim. Çıktım biraz dolaşıp, geldim. Önce selâm verdim, sonra kibrit istedim. Bana kibriti uzattı. Yanında da bir çikolata verdi. “Aferin evlat” dedi. O günden sonra girdiğim her mekâna önce selâm vermeyi öğrendim.
Biz de görevimiz, konumumuz ne olursa olsun, çevremizdeki çocukların, gençlerin terbiyesinden kendimizi de sorumlu hissetmeliyiz. Hiçbir şey yapamazsak, kendi hâl ve tavırlarımızla çevremize edebin, inceliğin, zarafetin en güzel örneklerini göstermeliyiz."
Sabri Tandoğan
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.
Geri Dön