Sabri Tandoğan Efendi Hz: Bir kimseyle yavrum, bir diyaloga girişeceğin zaman, evvela onunla müşterek bir şey tasarla. Müşterek bir fikir, duygu, düşünce, hatıra. Bir şey. Ama müşterek olsun. Mesela sizi anlıyorum. Size saygı duyuyorum. Sizinle hemfikirim dediğin zaman tamam. Yani bir müşterek tarafla başlamak lazım.

Bir Gönül Dostu- Efendim iltifatla başlayabilir miyiz? Mesela çok şıksınız gibi bir şey diyerek.

Sabri Tandoğan Efendi Hz: - Yavrum o biraz sosyetik, Nişantaşı işi (Gülümsemeler) Halk işi değil yani. Anadoluda köylü kadınlar birbirlerine, “Ay şekerim, ne kadar şıksın” demez yani.

Yani düşünülürse, herkesle müşterek taraflar bulunabilir. Getirin siz bana bin kişi, sırayla dizin arka arkaya ip gibi, ben o bin kişiyle ayrı ayrı, müşterek taraflar bulabilirim. Mesela ben artık yılların tecrübesiyle, bir kimsenin Fenerbahçe’li olup olmadığını anlıyorum. Bir kimseyle, böyle bir diyalog kurmaya ilk başlayacağım zaman, “Sen de Fenerbahçe’lisin değil mi?” diyorum. “Haa..” diyor. (Gülüşmeler) O zaman diyorum ki, biz öyleyse akrabayız... Bitti işte, bağ kuruldu.

Bir Gönül Dostu- Efendim müsaadenizle. Şimdi o kadar güzel izah ediyorsunuz ki insanlar arası ilişkileri. Sosyal münasebetleri... Mesela diyelim ki bir akrabamız var veya arkadaşımız, komşumuz. Diyelim ki size tepeden bakıyor, sizi küçümsüyor, her şeyin iyisine kendini layık görüyor. Yani bu tür insanla ilişki sürdürülebilir mi?

Sabri Tandoğan Efendi Hz: - Bence sürdürülür yavrum. Ama ölçülü, mesafeli ve dengeli bir şekilde. Mesela ben hayatımda hiç kimseyle merhabayı kesmedim yavrum. Merhaba kesilmez. Ama ben herkesi de evime getirip baş köşeye oturtacak da değilim yani müsaadenle. Ama selamı sabahı kesmem. İlişkimi sürdürürüm. Merhaba, merhaba. Nasılsın, Fenerin maçları nasıl gidiyor filan.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.