UYGULANMAYAN BİLGİ NE İFADE EDER?
Yıllarca evvel bir Anadolu kasabasında hayatını kundura tamirciliği yaparak geçiren bir mübarek insan varmış. Bütün çevre ona sevgi ve saygı duyar, bir müşkülleri olunca konu ne olursa olsun ona danışırlarmış. Bir gün bu kasabaya bir Hadis alimi geliyor. Kasabanın camiinde öğle namazından sonra bir konuşma yapıyor. Konuşmanın sonunda diyor ki: “Ey cemaat, size yedi Hadis söylüyorum. Lütfen bunları hayatınızda yaşayın.” Aradan yıllar geçiyor, o Hadis alimi tekrar kasabaya geliyor. Yine öğle namazından sonra bir konuşma yapacak. Namaz kılınıyor, cemaat hocaefendinin konuşma yapmasını beklerken bizim kundura tamircisi kalkıyor, çıkıp gidiyor. Cemaat hayretler içinde. Bizim diyorlar bir veli gibi bildiğimiz, hürmet ettiğimiz bu insan acaba neden konuşmayı dinlemeden çıkıp gidiyor? Oldu mu bu? Ona yakıştı mı? Cemaatten bir diyor ki “Arkadaşlar, hepimiz şu veya bu şekilde bu zatın iyiliğini gördük. Meselenin içyüzünü öğrenmeden hüküm vermeyelim. Hocaefendinin konuşması bittikten sonra dükkanına gidip kendisine soralım. Nitekim öyle yapıyorlar. Konuşmadan sonra kundura tamircisine gidip, “Efendim,” diyorlar, “çıkıp gitmenizin sebebi nedir? Hepimiz hayret ettik. İzahını yapamadık. Bize anlatır mısınız? Kundura tamircisi gözlerinden yaşlar gelerek konuşmaya başlıyor: “Ah, efendim,” diyor, “bu mübarek zat yıllarca önce kasabamıza geldi, güzel bir konuşma yaptı. Sonunda size dedi yedi Hadisi emanet ediyorum. Bunları hayatınızda yaşayın, uygulayın. Ama ben geçen bunca zamana, bütün gayretime rağmen hala o hadisleri hayatıma maledemedim. Sevgili kardeşlerim, şimdi ne yüzle tekrar o mübarek insanın huzuruna çıkacaktım?”. Sözleri bitince başını önüne eğiyor. Utancından kıpkırmızı oluyor. Onu sorguya çekmeye gelenler mahçup olarak ayrılıyorlar...