İçlerinden birisi uzakta görünen bir köyden biraz yiyecek bulabilmek için ayrılır. İsmi Yusuf olan diğeri de orada eşyaların yanında kalır ve arkadaşını beklerken oturup Kur'an okumaya karar verir. Biraz okuduktan sonra arkasında bir ses duyar ama okumasına ara verip başını çevirmek istemez. Biraz sonra birden yanıbaşında bir gölge belirince başını kaldırıp bakar ki bir kadın... Kadın ne istediğini sorar. Kadın bir taraftan üstündeki çıkarırken gence:

-Bir kadın kocasından ne isterse senden onu istiyorum, der.

Genç bunu duyunca hemen önündeki Kur'an'a kapanarak ağlamaya başlar. Bilmiyor musun ki kadın der, Allah şu an bizi görüyor. Ben böyle bir hayasızlığı nasıl yaparım. Ben Allah'tan korkarım...

Kadın gencin perişan halinden bir şey elde edemeyeceğini anlayınca giyinip gerisin geriye döner, uzaklaşır. Biraz sonra diğer genç elinde yiyeceklerle çıkagelir. Bakar arkadaşı ağlamış gözleri kırmızı. Merak eder, sebebini sorar. Genç olan biteni anlatır ve

-Ya der bir an boş bulunup kadına tabi olsaydım, o zaman benim halim nice olurdu, ona ağlıyorum der.

Onu dinleyen arkadaşı başlar hüngür hüngür ağlamaya. Bu defa öteki merak eder,

-Benim niye ağladığım belli, ama sen neden ağlamaya başladın deyince öteki

-Ya yiyecek almaya ben değil de sen gitmiş olsaydın... O zaman ben senin gösterdiğin bu davranışı kadına gösteremeyebiliridim. O zaman da benim halim ne olurdu... Onun için ağlıyorum.

Bu iki takvalı genç yemeklerini yedikten sonra daha sonra tekrar yola koyulurlar. Uzun bir yolculuktan sonra gece Mekke'ye Kabe'ye ulaşırlar. O gece niyet ederler, bu gece uyumayalım derler, önce tavaf ederler. Sonra biraz dinlenmek üzere bir köşeye çekilirler.

Kadın ile karşılaşıp onu reddeden Yusuf isimli genç uyku ile uyanıklık arasında iken birden yanıbaşında çok güzel, tarife sığamayacak kadar yakışıklı bir genç adamın belirdiğini görünce ve hayranlıkla onu seyrettikten sonra sorar:

-Sen de kimsin?

Yakışıklı genç adam gülümser,

-Ben, der Yusuf Nebiyullah, sen de der Yusuf Veliyyullah...

Genç bunun üzerine karşısında duran güzel insanın Yusuf Aleyhisselam olduğunu anlar ve ama bir atarftan da hayretle

-Efendim, der, demek siz Yusuf Peygambersiniz ama benim velayet ne haddime ?

Yusuf Aleyhisselam bunun üzerine der ki

-Allah beni Züleyha ile imtihan etti, ben Allah korkusu ile ona tabi olmayıp imtihanı kazanınca bana Peygamberlik bahşetti. Seni de der o kadınla imtihan etti, sen de Allah korkusu ile kadını reddedince sana da Velayet nasip etti...

Ahmet Tomor Hoca
Allah Ondan Razı Olsun.