Rabi İbni Hıysem namaz kılarken, iki bin dirhem değerinde olan cins bir atını çalıyorlar. Dostları kendisini teselliye geldiklerinde:

O adam atı çözerken benim gözüm görüyordu. Ancak ben o zaman, daha çok sevdiğim bir şeyle meşguldüm. O hali bozamazdım. Onun için onu kovamadım, deyince dostları hırsıza beddua etmeye başlarlar.

Rabi ise:

Bana kimse zulmetmemiştir. O adam kendine zulmetmiştir. Zavallının kendisine ettiği zulüm yetmiyormuş gibi, ben de mi ona zulmedeyim? Der.

İşte bu din, yeteneği olanları böyle eğitiyordu.

Bu olay ancak Aşk ehline, irfan sahibine bir zevk verebilir. Maddenin yoğunluğunda kalıp gölge avına çıkana da, “Ne kadar ahmakmış” dedirtebilir.

Saygılarımla,
Güler

Aradığımı Buldum kitabından(Hacı Ahmet Kayhan Hz.) El-Fatiha.