Günümüzde kimi insanlar mutluluğu parada, pulda, mevki makamda arıyorlar. Oysa ki bir bilseler mutluluk yanıbaşımızda. Bize bizden daha yakın. İnsanları sevmek, onlara hizmet etmek, ekmeğimizi onlarla bölüşmek ne güzel bir olay. İşte ancak o zaman insan mutlu oluyor. Varoluşunun bilincine ulaşıyor. Bizler sürekli olarak huzuru, mutluluğu, güzelliği dışımızda arıyoruz. Oysa ne kadar yanılıyoruz? Yerine göre bir tebessüm, hasta, morali bozuk bir insanı güzel bir sözle hayata döndürmek ne güzel bir olay. Herkes yapabilir. Herkes muktedir olabilir. Mutluluğun içkiyle, fuhuşla, kumarla ne ilgisi var? İnsanoğlu kendi içinde kaybettiği güzellikleri hep dışarda arıyor. Bulabiliyor mu? Ne gezer. Yaşadığımız toplum bunun en güzel örneği değil mi? İnsanlar mutsuz, yuvalar huzursuz. Ne oluyoruz, nedir hayatla alıp veremediğimiz?
Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.
Geri Dön