İçimde yanlızlık bir sıkıntı var aylardır böyleyim yüzüm hep güler iç dünyam kapkaranlık ne iş ortamında (birbirinin kuyusunu kazan insanlar), ne de evde (herkes kendi derdinde)  beni yürekten dinleyip bana değer veren hiç kimsem yok gibi sanki yaşım 29 ama ben bu hayatı böyle sallantılarla geçirmek istemiyorum belki diceksiniz maneviyatta huzur ama inanın ona da kendimi bağlayamıyorum herşeyin farkındayım bir boşluktayım sanki karşımda bembeyaz bir maneviyat ama ben yürüyemiyorum arkam kapkaranlık bakmaktan korkuyorum sağım solum fitne ficir kandırmacalar yalanlar sanki bir yere kımıldayamıyorum elimi kolumu bağlamış birileri canım hiç bişey yapmak istemiyorum ben böyle ne olcam değerli büyüğüm  bana bir çözüm yolu gösterebilir misiniz? Teşekkür ederim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :