.
Efendim,
Size ve bütün gönül dostlarına merhaba,
Okuduğum anlamlı bir yazıyı sizlerle paylaşmak istedim:
Yaşlı kadın yıllardır aynı köşede çiçek satıyordu. Yakınlarda bir şirkette çalışan genç adam her öğlen yaşlı kadına bir demet çiçek için gerekli parayı veriyor ancak çiçeği almadan gidiyordu. Bu olay yaklaşık iki yıl devam etti. Her öğlen genç adam geldi, bir demet çiçek parasını verdi, çiçeği almadan gitti.

İki yıl sonra bir öğle vakti yine genç adam kadının yanına gitti, konuşmadan bir demet çiçeğin parasını verdi. Genç adam tam gidecekken çiçekçi kadın seslendi:

"Bayım siz düzenli bir müşterimsiniz’" dedi. "Ancak, bu para yeterli değil, çiçeğe zam geldi."

Kadın, yıllardır kendisine yapılan bir iyiliği sanki bir mecburiyetmiş gibi algılamış ve o iyilikte bir eksiklik olduğunda kendisine haksızlık yapıldığını düşünmüştü.



Bizler hiçbir şey değilken bizleri yaratan ve hiçbir şeye layık değilken sadece merhameti ve sevgisi nedeniyle bizlere sayısız nimet veren Allah’a şükretmek ve ben bu nimete layık mıyım demek yerine, başkalarına verilen nimetleri kıskandığımızda veya bize verilen bir iki nimet elimizden alındığında Allah’a şükretmeyi unuttuğumuzda bu çiçekçi kadınının durumuna düşmüyor muyuz? Her gün size çiçeği karşılıksız verene çiçeğe zam geldi demiyor muyuz ?







Saygı ve sevgilerimle

Öğrenci


Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
--------------------------------------------

Sayın “Öğrenci”,

Kıymetli yavrum, bu harikulade güzel mail için sonsuz teşekkürler. Şu anda saat: 02:30. Gecenin bu saatinde mailiniz dünyamda güneş gibi parladı. Yarabbi, bunu kaleme alan ne güzel bir insan ve ne ince bir buluş. Gerçekten hepimiz, ama hepimiz o çiçekçi kadın gibi değil miyiz? Yüce Allah’ımızın her gün bize ikram ettiği bu sonsuz nimetlerin, güzelliklerin hangisine gerektiği kadar teşekkür ediyoruz?

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Onun ve Hakk'a Göçen Ailesinin Aziz Ruhlarına Fatihalarla.