Aziz Büyüğüm ve Çok Değerli Gönül Dostları,

Hepinize yeni bir günden, yeni bir Cuma gününün esenlik dolu saatlerinden en içten duygularla selam ve sevgilerimi sunuyorum.

Biraz aradan sonra bugün de yine Sayın Büyüğümüzün sohbetlerinin bir başkasını daha paylaşmak kısmet oluyor, şükürler olsun.

Sonsuz güzelliklere gebe en güzel zamanlar dilekleriyle efendim...

Allah’a emanet olunuz.

Çiğdem

SAYIN BÜYÜĞÜMÜZ SABRİ TANDOĞAN EFENDİ HZ İLE BİR RAMAZAN AKŞAMI SOHBETİ-7

31.8.2010 Salı

Bu akşam Sayın Büyüğümüz ve Dr. Nermin Hanım ile birlikte önceki hafta birlikte olduğumuz çok değerli gönül dostlarımız Dr. Ayla Hanım, yetmişli yaşlardaki muhterem annesi ile ablası Tülay Hanım ve iki kızı, değerli ağabeyimiz Vahap Bey’le iftar yemeğinde birlikteyiz. Bugün ayrıca gönül dostlarımız Nuraydın Hanım, Füsun Hanım ve Şengül Hanım ve kızı Tuğba da bizlerle. İftar sonrası çaylarımızı yudumluyor, sohbet ediyoruz:

Çiğdem Hanım:

-Efendim, artık Ramazan-ı Şerifin son on günlerindeyiz. Bu gecelerden herhangi birisinin Kadir Gecesi olma ihtimali mevcut. Bunlardan hangisinin Kadir Gecesi olduğunu nasıl anlayabiliriz? Bu gecenin alametleri nelerdir? Mesela Münir Derman Hazretleri bu gece hakkındaki bir sohbetinde Kadir Gecesinin bir yıl bu on günlerin tek gecelerinden birine diğer yıl ise çift gecelerinden birine denk geldiğini haber veriyor. Mesela o gece köpeklerin havlamayacağını belirtiyor. Yazısının devamında da eğer Ramazan geceleri içinde köpek havlaması olmayan bir tek gece olmadı derseniz o zaman da hayvanlar o geceyi insanlardan gizlemek için bu böyle davranmışlardır diye izah ederiz diye açıklıyor. Siz bu konuda ne dersiniz?

Sayın Büyüğümüz:

- Yavrum, biliyorsun bir söz var: “Her gördüğünü Hızır, her geceni Kadir bil” diye. Biz her gecemizi Kadir gecesi farzetsek ne olur, ne kaybederiz?

Füsun Hanım gözlerini uzakta bir noktaya dikerek, derûni bir sesle mırıldanıyor:

-Belki de bu gecedir, kimbilir...

Biraz sonra, Çiğdem Hanım:

-Efendim, hayvanların o gece ses çıkarmamalarının manası, sebebi nedir?

-O geceye hürmeten tabi. Onlar da edeben böyle davranıyorlar.

- Efendim, hayvanlar da Kadir gecesinin ne zaman olduğunu biliyorlar o zaman

-Yavrum, siz o kedileri, köpekleri birşey algılamıyor mu sanıyorsunuz? Gazetede okumuştum, evde köpeğiyle yaşayan yaşlı bir adam şeker komasına giriyor. Evde yerde baygın halde yatarken köpeği geliyor adamın ayak başparmağını ısırıp kanatıyor. Adam da bu sayede şeker komasından kurtuluyor. Kediler mesela rızkın Allah’tan geldiğine inanır ve sahibine fazla yaltaklamaz. Köpekler ise sahibinden bilir ve bir parça ekmek veren kim olursa peşinden ayrılmaz. Rana’ların çocukken evde besledikleri bir kedileri varmış Arap adında. Bir gün evde anneannesi hamur açarken yaklaşmasın diye kediyi azarlamış. Kedi evden gitmiş, gidiş o gidiş. Eve bir daha geri gelmemiş. Ev halkını çok özleyice karşı evin damına çıkar onları oradan seyreder, ne kadar yalvarsalar da aldırmaz biraz sonra uzaklaşırmış.

Aslında yavrum, biz her durumda sade hayvanlara değil eşyaya karşı da çok saygı göstermeliyiz. Onlar da her şeyin farkındalar.

Çiğdem Hanım:

(Şengül Hanım’ın işitme ve konuşma engelli kızı Tuğba’yı kastederek): Efendim, bir gün Tuğba ile oturuyorduk. Bana bazı resimler çiziyordu. Bir ara ağabeyi Hüseyin’in yakın bir arkadaşı varmış onunla Hüseyin’in adını bir kalp resmi çizerek içine yerleştirdi ve sonra bana onların arkadaş olduklarını ve birbirlerini çok sevdiklerini anlatmaya çalıştı. Arkasından da başka bir kalp resmi çizdi, içine önce Allah yazdı, sonra da Sabri Dede yazıp eliyle yukarıyı işaret ederek kapattı. Sonuçta bu çocuk sizden bir tek cümleyi bile duymuş, söylediklerinizi anlayabilmiş değil. Demek ki insan kulakları duymasa, dili söylemese de duyan, işiten birçok kimseden daha fazla farkında olabiliyor birçok şeyin...

- Öyle yavrum...

Füsun Hanım:

-Efendim, Kadir Gecesinde ne yapmak lazım, nasıl değerlendirmek lazım o geceyi?

- En başından beri hayatının bir muhasebesini yapmalı, aynı hataları tekrarlamamak için ne yapması lazım, onları kararlaştırmalı.

Sayın Büyüğümüz gelen çay bardağını tabağından alıp ihtimamla bir kağıt peçete üzerine bırakıyor. Tabaktan çıkacak seslerden rahatsız olmamak için bu şekilde davrandığını tahmin eden Füsun Hanım:

-Efendim, ne kadar hassas davranıyorsunuz bir çay bardağına bile?

-Yavrum, ne kaybederiz her şeye karşı çok hassas davransak, oturduğumuz koltuğa, masaya, sandalyeye, çay içtiğimiz bardağa sevgimizi söylesek, iltifat etsek...

-Füsun Hanım:

-Efendim, ben bu güne kadar sizin kadar ince düşünceli bir kimse hele hele bir erkek hiç tanımadım. Bazen öyle oluyor ki anlatmak için en yakınlarımızı arayamıyoruz ama sizi rahatlıkla arayabiliyoruz, neyse sıkıntımız paylaşabiliyoruz. Siz bize en yakın bir akrabamızdan daha yakınsınız, daha çok sevgi dolusunuz.

-Akraba kimdir yavrum? Senin derdinle Allah rızası için dertlenen, seninle her şeyini paylaşmaya hazır olan kimsedir, gerisinin üstüne kapıyı kapatmak lazımdır. Öyle akraba vardır ki onlara yerine göre rest çekmeyi bilmek lazım. Mesela iki genç birbirlerini seviyorlar, anlaşıyor, evleniyorlar. Ama araya yakınlar giriyor. Her işe karışmaya kalkıyorlar. İşte o zaman buna da müsaade edilmeyecek.

Bahtışen Hanım anlattı, bir komşusunun oğlu evleniyor. Kayınpeder oğluna çocuk yapmayacaksınız, benim o kızı gözüm tutmadı diyor. Bu nasıl sözdür? Aklı sıra işi böyle böyle boşanmaya kadar götürmek. İşte burada o gencin babasına resti çekmesi lazım. Yoksa bu fazla akraba düşkünlüğü bir yerde şirk oluyor. Herkes haddini bilecek.

Benim düzineyle akrabam var ama Rana gibi çağın en büyük velilerinden bir hanım Hakka göçünce başın sağolsun bile demediler. Ben bir sinekten bile medet umdum. İçeri girse benimse sohbet etse dedim. O derece bir haldeyken ne aradılar ne de sordular. Ben ne yapayım böyle akrabayı?

Akraba, yerine göre çocuk da bir insan için olması gerekenin çok dışında bir yerde kalabiliyor

Benim akraba anlayışım farklı. Senin zor günlerinde seninle olmayan kimseye akraba denilmez. Akraba Allah rızası için birbirine sevgi, saygı gösteren, birbirinin sıkıntılarını paylaşanlara denilir. Mevlananın iki oğlu, biri veli, öbürü eşkiya oluyor, arkadaşlarıyla beraber Şems Hz ni öldürüp kuyuya atıyor. Cenazesine gitmiyor Hz. Mevlana.

İşte burada sizler birbirinizin akrabasısınız.

Nuraydın Hanım:

-Efendim, bizi kimse sizin kadar çok sevmedi.

- Yavrum, bizler mezara sadece sevgilerimizi götürebileceğiz ne mal, ne para, ne ünvan ne şu ne bu...

Garson yeni çayları bırakırken, Füsun Hanım:

-Efendim, nedir çaydaki hikmet, çayı herkes çok seviyor?

-Yavrum, bana göre Allah onu kulları için her türlü anlarında bir sevgili, bir dost, bir arkadaş olması için yaratmıştır. Günde kaç kere çay içsek yine de artık içmem demiyoruz. Kahve de güzel ama çayın yerini tutmuyor.

Bir gün canı bir şeye sıkılmış bir kimse yanına bir çay alsın, şöyle oturup yudumlasın üzüntüsü hafifler.

Biraz sonra, Sayın Büyüğümüz Füsun Hanım’a:

-Bize bir şiir okur musun yavrum?

-Okuyayım Efendim, yeni öğrendiğim bir şiir var:

SARDUNYA

Bir sardunya olmak isterdim şu dünyada,

Kırıldıkça kırıldıkça yeşeren,

Öylesine al al veren,

Bir sardunya..

Bir sardunya olmak isterdim şu dünyada,

Bir avuç toprağım olsun ama benim olsun,

İster bir saksıda olsun, ister dağda olsun,

Yeter ki gönlüm rahat olsun...

(Halim Yağcıoğlu)

Sayın Büyüğümüz:

-Ne kadar güzel bir şiirmiş. Tekrar oku da çocuklar notetsinler.

Füsun Hanım:

-Efendim, ben bu şiiri güzel bir sardunya fotoğrafı ile birlikte sınıfıma da astım.

Çiğdem Hanım (Füsun Hanımın bu davranışından ve genel itibarla gösterdileri inceliklerden dolayı):

-Efendim, ne kadar değerli ve güzel öğretmenlerimiz var değil mi? İşte Füsun Hanım, işte Şengül Hanım.

Sayın Büyüğümüz gülümsüyor:

-Öyle yavrum.

Nermin Hanım:

-Efendim, ben de izin verirseniz sizin yazdığınız Ümit şiirini okumak istiyorum:

-Buyur yavrum.

ÜMİT

Bir tek kelime

İki hece

Bizi yaşatan

Ayakta tutan

Çalıştıran, mücadele ettiren

Bazen

Yerden yere çalan

Bazen zaferden zafere koşturan

Ümit...

Işık dolu, renk dolu

Hayal, hayat dolu kelime

Ümit...

Bir tarafta menfaat atmosferi

Ve içindeki insanlar

Gözlerini kaplamış

Gösteriş ve ihtiras

Yalancı ve iğrenç ruhlar

Kötü ve sinsi bakışlar

Öte tarafta

Beşerin ihtiraslarından uzak

Bir dağbaşı

Ve masmavi gökyüzü

Eşya cansız

İnsanlar vefasız

Ama ne çıkar

Ümidimiz var ya...

İnan bana ümit

Sen olmasan yaşanmaz

(Sabri Tandoğan)

Sayın Büyüğümüz Füsun Hanım’a:

- Bana hediye ettiğin Ataol Behramoğlu’nun şiir kitabını baktım yavrum geçen gün.

Füsun Hanım:

- Efendim, kapalı halde almıştım, içini inceleme imkanım olmadı, beğendiniz mi içeriğini?

- Sadece solcu yazarların şiirlerini seçmiş ama entel dantel solcuların, solculuğun fikir çilesini çekmemiş uydurma adamların.

Nazım Hikmet Rusya’ya gittiğinde orada ona öyle bir komunizm eğitimi veriyorlar ki. İşte o bu işin çilesini çekmiş bir adam. Öyle bir yermiş ki, “Orada bize 24 saat Marks, 24 saat Engels, 24 saat Lenin okutuldu” diye anlatıyor bir yazısında.

Necip Fazıl’ın hayatındaki ilk şairlik dönemine ait en güzel şiirleri: Kaldırımlar. O bu şiirleri rahat koltuğuna oturup yazmadı. Henüz Abdulhakim Arvasi Hazretleri ile tanışıp hayatındaki tamamen yeni devrin henüz başlamadığı yıllarda Felsefe eğitimi için yurtdışına gidiyor. Ama olmuyor. Gece hayatı başlıyor. Bazı geceler kaldırımlara sızar kalırmış. O “Kaldırımlar” başlıklı şiirleri o şekilde yazıyor. O da bu işin çilesini çekmiş bir adam. İşte şimdi de Ramazan programlarına bakıyorsunuz, adamlar yaşamadıkları şeyleri televizyonlarda anlatmaya kalkıyorlar, olmuyor.

Füsun Hanım:

-Efendim, Mehmet Akif merhum da “Çilesi çekilmemiş fikir, sinede yüktür.” diyordu...

Sohbetin devamında Sayın Büyüğümüz Freud’in ortaya attığı fikirlerin bozukluğundan bahsederek:

- Freud, kitaplarında her şeyi seksle açıklıyor. İşte annesini emen bir bebek cinsel haz duyarmış da, daha neler neler. Bir başka yerde de erkek çocuk babasından nefret eder diye anlatıyor. Çünkü Freud bir .... çocuğu. Annesi o çocukken her akşam eve başka bir adam alır, onun gözünün önünde adamla beraber olur, sonra da “Yavrum, bu senin baban” dermiş. O nedenle o da “erkek çocuk babasından nefret eder” diye bir genelleme yapıyor. Ben de vaktiyle okuduğum bir kitapta onun bu cümlesinin yanına bir ok çıkmışım ve yanına yazmışım: “Herkes senin gibi .... çocuğu mu?” diye... Tamam, o öyle düşünüyor olabilir ama bize ne bundan?

Sohbetimizin yavaş yavaş sonlarına yaklaşıyoruz, söz Sayın Büyüğümüzün Gönül Sohbetleri kitaplarına geliyor:

Sayın Büyüğümüz:

- Bir kimse aradığı bir sorunun cevabını benim Gönül Sohbetleri kitaplarımda bulabilir. O kitapların böyle bir hikmeti var.

Nermin Hanım:

-Efendim, ben bazen o kitaplardan sabahleyin bir bölüm açar okurum. O gün karşılaştığım durumlarda o bölüm bana yol gösterir. Adeta o günkü olayların bir açıklamsı gibidir.

-Öyle yavrum. O kitapların bir yerinden açın okuyun, sıkıntınız uçar gider, sorunuzun cevabını bulursunuz.

Şengül Hanım:

-Efendim, ben bir ara oradaki güzel sözleri cümle cümle yazmak istedim. Baktım hepsini yazmam gerekecek.

Nuraydın Hanım:

-Efendim, bence başka bir kitaba gerek yok. Ben artık hep Gönül Sohbetlerini okuyorum, yetiyor bana. Geçenlerde otobüste gidiyordum, içerde sürekli ağlayan bir çocuk vardı, ne yaptılarsa susturamadılar. Ben de bunun üzerine Gönül Sohbetlerinin bir cildini çantamdan çıkardım okumaya başladım. Çocuk bir iki dakika içinde kendiliğinden sustu Efendim.

-Yavrum, o kitaplar bütün bir hayatı canlı örneklerle açıklıyor, sade lafla değil. Orada yaşanmamış hiçbir şey yok. Her şey tecrübe edilerek yazılmış ve inşallah göreceksiniz bütün dünya dillerine çevrilecek zamanla ve herkesin başucu kitabı olacak...

Çiğdem Hanım:

-Efendim, bana göre sizin kitaplarınız bugünün Mesnevisi niteliğinde, siz de bu çağın Mevlanasısınız. Çünkü Gönül Sohbetlerinde Kur’an’ın ve Hadis-i Şeriflerin günün yaşayışına uygun olarak yorumundan başka hiçbir şey yer almıyor.

-Yavrum, Mesnevide bazı şeyler hikayelerle ve remzlerle anlatılıyor. Gönül Sohbetlerinde ise her şey herkesin rahatça anlayabileceği kadar açık ve net. Ve söylediğin gibi hepsi Ayet ve Hadislerin güncel yorumlarından oluşuyor. Ama bilene tabi... Bilmeyene diyecek bir şey yok.

Bizler de aynı inancı paylaşarak sohbetimizi bir başka sefere devam ettirmek üzere tamamlıyoruz.

Sabri Baba'mızın ve sohbette bulunan Vahap Ağabeyimizin ruhları için Fatihalarımızla.