Sayın Fatma Hanım,

4.5.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, mailinizi dikkatli bir şekilde okudum. Okudukça duygulandım. Benim de gözümün önüne annem, babam, babaannem ve çocukluk günlerim geldi. O çocukluk günleri ne güzeldi. Sanki bu dünyada yaşamıyorduk. Renk dolu, ışık dolu, şiir dolu bir güzellikler alemindeydik. O zaman gökyüzü daha maviydi, ağaçlar daha yeşildi. Bahar çiçekleri insanı daha bir büyülüyordu. Siz, anne baba sevgisini ne kadar güzel anlatmışsınız. İlkokuldaki okuma kitabında beni çok duygulandıran bir şiir vardı.

“Bilemedim ana baba kıymetini

Arkamızda karlı cana dağ imiş”

Ne olur bazı güzellikler, incelikler önümüzdeyken, yanımızda, yöremizdeyken, elimizdeyken onların kıymetini bilebilsek. İnsanoğlu çok zaman o güzellikleri kaybedince farkına varıyor. Ah ediyor, feryad ediyor, dövünüyor ama iş işten geçmiş oluyor.

“Ne olur kirlenmesek, temiz kalsaydık

Dünyanın aldatıcı renklerinden soyunsaydık

Ah, güvercinler gibi böyle saf

Şadırvanlarda kanat çırpsaydık”

Yarın bu hayattan biz de geçip gideceğiz. Şimdi yaşıyorken, aklımız başımızdayken tasfiyemizi yapabilsek. İçimizi arı, duru, yunmuş, yıkanmış bir hale getirebilsek. Dünya ile hesaplaşmamızı hep iyiden, güzelden yana, sevgiden, saygıdan yana, dostluktan, kardeşlikten yana yapabilsek. İçimizde kıyıda, köşede ne kadar unutulup kalmış negatif duygular varsa bir genel af çıkararak hepsini affedebilsek. Düşüncelerimizi dahi, hayallerimizi dahi yıkayıp temizleyebilsek. İçimiz, dışımız, duygumuz, düşüncemiz hep sevgi olsa. Sevgi için yaşasak. Ölürken sevgiyle gözlerimizi kapasak.

Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz diyebilsek. Aşk gelicek cümle eksikler biter diyebilsek.  Ve Muhammedi bir aşkla tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, bütün hayvanları, bütün bitkileri, bütün eşya ve cemadatı kucaklayabilsek. Allah’ım bu güzellikleri bizlere de, yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize de nasip et diyebilsek... Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :