|
Konu : Ne sevgimi gösterebiliyorum, ne de....
Gönderen :
Reyhan Kaya
Tarih :
9/26/2018 9:51:17 PM
.
Selamün aleyküm çok saygıdeğer ve kıymetli Sabri Hocam nasılsınız?İyi olmanızı Allah'dan niyaz eder ellerinizden öperim.hocam size mail atmadığım bu süre içerisinde sizin Gönül Sohbetleri kitaplarınızın serisinin ilk 3 kitabını bitirdim ve doyamadım.size bütün yüreğimle sonsuz teşekkürler ediyorum. Allah razı olsun. Ama en çok istediğim şey Allah nasip ederse sizinle tanıştığım zaman şükran duygularımı size sunabilmek. İnşallah Allahım nasip eder. Hocam kitabınızda vermek istediğiniz öğütler çok güzel ama asıl önemli olan nokta sizinde her defasında belirttiğiniz gibi insanın kendisini temizleyip arıtmasından sonra bütün güzellikleri hayatında uygulayıp diğer insanlara da fiilen örnek olabilmek. insanın bunları düşünebilmesi bile çok güzel ama huzurlu ve mutlu olabilmek için yaşamak gerek ,düşünceler hayata geçmeyince herşey boş geliyor insana. Bazen düşünüyorum size sorduğum sorular hep bizzat kendi sorunlarım oluyor acaba diyorum yanlış mı yapıyorum bazı şeyleri kafama çok mu takıyorum. İnsanlar başka şeylerle de meşgul oluyor ama ben hep kendimle boğuşuyorum. Sonra düşünüyorum kitap okumaya çalışıyorum artık daha dikkatli olmaya çalışıyorum ama birçok noktada elimde değil hep kendi eksik noktalarımı yakalıyorum ve bunları düzeltmeden olmaz diyorum.neyse hocam ben yinede önce kendimi fazlalıklardan temizleyip düzeltmeye çalışayımda... yanlış düşüncem olursa bana yol gösterirseniz çok sevinirim hocam. daha önceki bir mailimde de bahsetmiştim ama benim için gerçekten ciddi bir sorun olduğundan dile getirmek zorunda olduğumu düşünüyorum.bende aileme karşı bir çekingenlik sözkonusu. onları çok seviyorum ama onların yanında utanıyorum rahat konuşup kendimi ifade edemiyorum bunun sebebini yıllardır düşünüyorum ama bu sorunu aşamadım hocam. ne sevgimi gösterebiliyorum ne de anlatmak istediğim herhangi bir hususu rahatça konuşabiliyorum. yabancı insanlara karşı çok rahatım ve çok rahat konuşabiliyorum. istedim ki beni çok üzen bu husus üzerine düşünüp bu hususu halletmekle hayatımı düzenlemeye başlayayım ama sandığım kadar da hiçbirşey kolay olmuyor. kafamda bazen birçok şeyi planlıyorum şöyle şöyle yapacağım diyorum ama o ilk adımı atabilmek işte sanki bir şeyler hep benim işimi zora sokuyor. "sevdiğimi demez isem sevgi derdi boğar beni" diyorum ama sadece boğulmakla kalıyorum.o güzel fikirlerinize ihtiyacım var.bu husus üzerinede sizinle karşılıklı sohbet etmeyide çok istiyorum. Rabbim nasip eder inşalah.buarada hocam şuanda memleketim Kırşehirdeyim ve 1 aya yakın bir süre burada kalacağım Ankara ya dönünce inşallah ilk isteğim sizi ziyarate gelmek ve o mübarek ellerinizden öpebilmek ve tabiki tatlı sohbetinize katılabilmek. sizinle paylaşmak istediğim bir husus daha var. bir sohbetinizde Rana Teyzenin abdestsiz size hiç çorba pişirmediğini söylemiştiniz. Bunu duyunca okadar etkilendim ki hocam Rana Teyze yi hiç görmediğim halde rüyamda görmüştüm. sonra dedim inşallah bende öyle olurum diye.şimdi de ne diyorum biliyor musunuz neden şimdi başlamayayım buna? Ve artık başladım abdestsiz hiçbir iş yapmıyorum ve içim çok rahat. Dua edin Allah ım daim etsin. Allah sizlerden razı olsun. İyi ki varsınız. Sizleri çok seviyorum ellerinizden öpüyorum. Allah a emanet olun
Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
__________________________________________________
Bir süredir sizden mail gelmiyordu. Bizi ferahlattınız, mutlu ettiniz, Allah razı olsun.
Efendim, çok hassas, çok ince bir noktaya değinmissiniz. Yunus’un o harikulade güzel “Sevdiğimi demez isem sevgi derdi boğar beni” mısraını yazıyor ve biz şimdilik sadece boğuluyoruz diyorsun. Kıymetli yavrum, neden boğulalım, önümüzde Resulullah Efendimiz’in o muhteşem Hadis-i Şerifi duruyor: “ Bir kimseyi sevdiğiniz zaman ona sevginizi söyleyiniz, hem de en yakın zamanda, yarınlara bırakmayınız çünkü sizden biri için bu çok geç olabilir.” Bu Hadis-i Şerifin hürmetine sevgilerinizi söyleyiniz, söyleyiniz ki açılıp ferahlık duyasınız.
Hayat bin bir güzelliklerle dolu, kıymetli yavrum neden biz de bu güzellikleri yaşamayalım, başkalarına yaşatmayalım? İnsanı hayatta en çok mutlu eden olay karşısındaki insan tarafından sevildiğini anlamasıdır. Neden bu güzelliklerden onları mahrum edelim. Şöyle düşünün, bir gül demeti yapıp sevdiğimiz insana sunarken o gülün kokusu bizim ellerimizde de kalmaz mı, o halde ne bekliyoruz?
Selam, sevgi ve saygı ile.
|
Geri Dön