Sizden Gelenler

 

subHeader_l

Konu : Söz ola kese savaşı...
Gönderen : Sabri Babadan Selam
Tarih : 11/23/2018 9:45:48 AM


.


SABRİ BABADAN SELAM VAR
SÖZ OLA KESE SAVAŞI...
Kıymetli yavrum,
Vaktiyle Hak aşığı bir hanımefendi tanımıştım. Yaşı doksanı geçmişti. Yalnız oturuyordu. Eşi öğretmendi. Yıllar önce Hakk’a göçmüştü. Ondan kalan emekli maaşı ile geçiniyordu. Kırk yıl önce tanımıştım. Gördüğüm, sadece aşk, ihlâs, edep, tevâzu, sabır, şükür ve teslimiyetti. Kırk yıl içinde bir kere ağzından şikâyet sözü çıkmadı. Gıybetle uzaktan yakından ilgisi olmadı. Bir lokma ekmek yese, defalarca şükreder, Allah’ım bizi bu nimete lâyık et derdi. Ziyaretine gelenlerden bazı kimseler saygısızlık etseler, ellerini göğsünde kavuşturur, edep ve tevâzu ile başını öne eğer, sessiz ve sakin o gıybetin, o ileri geri konuşmanın bitmesini beklerdi. Onun bu zarif ve ince hareketi derhal karşısındaki şahısta etkisini gösterir, sözünü yarıda keserdi. Söylediğinden pişmanlık duyarak, başını önüne eğer, sessiz kalırdı. Sanırım, hiçbir söz, bir sükût kadar etkili ve anlamlı olamazdı. Hayatında hiçbir gün, hiçbir şeyden şikâyet etmedi. Ağız derdi, ya bir dua için, ya bir hacetini bildirmek için, ya da yerinde ve zamanında olmak şartı ile, bir Hak söz için açılmalı derdi. Ve arkasından Yunus’un o harikulâde güzel sözünü söylerdi:



Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı


Söz ola ağulu aşı, yağ ile bal ide bir söz.


Ona göre kelâm her şeyden önemli idi. Kırk yıl her ziyaretine gidişimizde bize “Aman efendim çok dikkatli olalım, çok itina gösterelim, kelâmı Hak’tan alalım” derdi ve ilâve ederdi “Söy­lenen söz vücut bulur.” Sonra Peygamber Efendimizin hadisini zikrederdi. “Ya hayır söyle, yahut sus.” Nice kavgalar, dövüşler, yaralamalar, cinayetler hep dikkatsizce, düşünmeden söylenmiş bir sözden çıkmıyor muydu? İnsan hayatında, belki de en önemli olan, söz söylemek; bazen güzel bir söz, bir hastayı iyileştirebiliyor, intihar etmek isteyen bir insanı, yolundan dön­dürebiliyordu. Bazen acı bir söz, hassas bir insanın kalbinde, ömür boyu sürecek bir yara açabiliyordu. Yunus’a göre en büyük suç, bir insan kalbini kırmaktı.


“Bir kez gönül kırdın ise, bu kıldığın namaz değil,


Yetmiş iki millet dahi elin yüzün yumaz değil”


diyordu. Resûlullah Efendimiz bir hadisinde “Allah gönlü kı­rıklarla beraberdir.” buyuruyorlar. “Hepisinden iyisi bir gö­nüle girmektir.” diyen Yunus gibi sen de bir ay yüzlü, bir güneş gönüllü bul da, kapısında berde ol. Kendi nefsâniyeti ile yürüyüp de, menzili maksude eren bir kişi gördün mü? İyi bilelim ki, zan ile yakin olmaz. Şeytan ben dediği için cennetten kovuldu. Ben, ben diyene sevgilinin kapısı açılmaz. Çekil aradan kalsın Ya­radan.
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan
Onun ve Hakka Göçen Ailesinin Aziz Ruhlarına Fatihalarla.
Selamlar, hayır ve esenlik dolu cumalar.

...::Bu yazıyı arkadaşına gönder::...

Geri Dön

 

[Ana Sayfa] [Sabri Tandoğan] [Kitapları] [Yazıları] [Röportajları] [Resim Albümü] [Sizden Gelenler] [Dosya Arşivi] [Arama] [İletişim]