NEREDE SEVGİ, ORADA ALLAH
"Teneffüs zili çalmıştı. Hande bahçeye çıktı. Fakülte bahçe­sindeki bankın üzerine oturdu. Biraz sonra bir arı geldi, sol elinin üzerine kondu. Hande hassas, ince ruhlu, kültürlü, akıllı bir kız­dı. Doğayı çok seviyordu. Arının eline konmasıyla ne korktu, ne heyecanlandı; sadece arıya hitaben yumuşak bir ses tonuyla “Hoşgeldin sevgili arı” dedi. “Nasılsın?” Bir arkadaşı karşısında oturuyordu, seslendi. “Hande” dedi. “Kov o arıyı, şimdi seni so­kar.” Hande, hayır anlamına gelen bir haraketle başını salladı. Sonra diğer elinin işaret parmağıyla çok yavaş ve yumuşak bir şekilde arının sırtını okşamaya başladı. Arı bundan memnun olmuştu, bir süre sonra da Hande’nin elinin üzerini yumuşak bir hareketle, bir ayağı ile okşamaya başladı. Bir süre sonra derse giriş zili çaldı. Hande arıya hitaben “Sevgili arı, müsaadenle ben derse giriyorum, sonra yine görüşelim olur mu?” dedi ve ya­vaşça ayağa kalktı. O sırada arı da kavisler çizerek uzaklaştı.