.
KEZBAN ANNE'DEN HATIRALAR...

Yıl 2009, Sabri Baba'mmzın bir konferansı vardı o gün.

Konferans sonrası yaklaşık otuz beş kişilik bir gurupla gidilen yemek ve sohbet ise yine bir ibadet niteliğindeydi. Bu güzel sohbette notlar alan çok değerli gönül dostları inşallah onları paylaşacaklardır. Orada aramızda bulunan mânevi sultanlardan birisi de Kezban Anne idi şüphesiz. Kezban Anne, eşinin vefatından sonra çocuklarını geçindirebilmek için karda kışta ayakkabı boyacılığı yapmış, limon satıp, maydanoz satıp çocuklarını okutmuş ama kimseye el açmamış bir güzel insan… Bir hatıralarını paylaştılar yemekte ki manevi sultanları o noktaya taşıyan sırlardan birisini ifşâ ediyordu bize göre. Unutulmadan paylaşalım:

Kezban Anne bir gün evinde güzel bir etli yemek pişirir. Mahallelerindeki çok yoksul bir kimse akşamüstü evine dönerken kokusunu alır yemeğin ve çok canı çeker, adeta kıvranır. Yemeği pişirdiğini tahmin ettiği bir komşuya sorar, o da “Bizde değil ama” der "Kezban Hanım'larda olabilir." “Elinde,” diyor Kezban Anne “küçük bir çay tabağı ile geldi. Utana utana bir tadımlık istedi.” “Verdiğiniz şey önce göz doyurmalı.” diyor Kezban Anne. Komşusunu içeriye buyur etmiş, eline elbezlerini vermiş, “Haydi,” demiş “tencereyi olduğu gibi al ve doğruca evine götür, çoluk çocuğunla afiyetle ye.” Şaşırmış komşusu, “Ya,” demiş “beyin akşam geldiği zaman ne der?”. Kezban Anne demiş ki “Sen işin bu tarafına karışma. Beni ya sokağa atar ya da Allah razı olsun der.”

Akşam olunca eşi gelmiş, ellerini yıkamış, eve sinen güzel kokuyu alarak “Bu akşam ziyafet var anlaşılan” deyince “Durumu izah ettim.” diyor. Eşi (Allah rahmet etsin) çok duygulanmış ve “Allah senden razı olsun hanım.” demiş.

Allah hepsinden razı olsun.
Sayfa Ekibi