-Efendim, manevî Büyüklerle bir rabıta kurmak isteniyorsa kalben onlara seslenmek kafi midir?

Sabri Tandoğan Efendi Hz: Onlarla kalben rabıta kurabiliriz yavrum. Meselâ Hacı Bayram Hz'ne gittik. Türbenin önünde durduk. Hacı Bayram Hazretleri’nin ruhuna bir Fatiha okuduk, veya bir Ya-Sin okuduk. Ellerimizi açtık ruhuna gönderebiliriz. Onlar bunu hissederler. Meselâ Kastamonu’daki Şaban-ı Veli Hazretleri, İstanbul’daki Eyüp Sultan Hazretleri, Yunus Emre, Hz. Mevlana.... Onlar büyük sultanlar, hissederler.

Bir gün rahmetli Nezihe Araz anlatmıştı, Nezihe Araz’ı herhalde içinizde tanımayan yoktur. Anadolu Evliyaları kitabının yazarı… “Yunus Emre Hz'nin hayatını yazıyordum, bir yerde takıldım” diyor, “Bir türlü gitmiyor. Acaba, bu nasıldı, bu nasıldı... Çıkamıyorum işin içinden, kalemim durdu.” diyor. O anda “Ne olur şimdi Yunus Emre Hz. burada olsa da, bana bunun hakikatini söylese diye içinden geçiriyor.” Böyle yürekten dua ediyor. Biraz sonra kâğıtlardan başını kaldırıyor, bakıyor masada karşıda Yunus Emre Hz. oturuyor. “Buyur kızım, ne istiyorsan sor, anlatayım.” diyor. “Tüylerim ürperdi.” diyor, hemen kendimi toparladım, “Efendim şu hususta bir tereddüdüm var, size karşı bir hata yapmaktan çekiniyorum, beni bağışlayın.” diyor. O meseleyi Yunus Emre anlatıyor. Sonra kayboluyor.

Bir de Danıştay’dan bir arkadaşım anlatmıştı. Arnavut İsmail Bey, Mevlâna’yı okumuş, çok sevmiş, ziyaretine gitmiş. Ruhuna okumuş. Sonra, içinizde Konya’yı bilenler bilir, orada Alâattin Tepesi’nde, banklar, ağaçlar vardır. Oturmuş orada. “Ya Rabbi” demiş, “Şimdi yanımda Şems Hazretleri otursaydı, gidip elini öpseydim, ona sorular sorsaydım.” demiş. Şöyle başını çevirmiş bakmış, Şems Hz.leri yanında oturuyor orada.

İsmail Bey bir korkmuş, tabanları yağlamış. “Bütün Konya bana bakıyordu.” diyor, trafik durmuş, herkes durmuş, koca yaşlı başlı adam... Bunu anlatırdı, ahh… “Ben bu eşekliğimi nasıl telafi edeceğim.” derdi.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Onun ve Hakk'a Göçen Ailesinin Aziz Ruhları Şad Olsun.