Sayın Özden Çiçek,

15.5.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, bu son mailinizde yine “anne sevgisi” gibi muhteşem bir konuyu işlemişsiniz. Ve muhteşem bir örnek vermişsiniz. Afet anne ne güzel bir insan. Allah iki dünyasını cennet etsin. Allah sağlık vve afiyet versin.

Efendim, gördüğü bütün zulümlere, çirkinliklere, kabalıklara rağmen Allah’ın ona ne büyük lutfudur ki temiz yüreğindeki affedebilme, bağışlayabilme duygusuyla bütün çocuklarını affedebilmiş. Ne mutlu ona. Keşke biz de Afet Anne gibi olabilsek. Hayatta bizi kıran, üzen, inciten, ağlatan, uykusuz bırakan, dünyayı bize zehir eden ne kadar insan varsa Allah rızası için onları affedebilsek, bağışlayabilsek, kimin ne zaman Hakka göçeceği belli değil. Bu iş yaşa, başa da bakmıyor. Önemli olan Hakka göçerken gönlümüzün tertemiz, bembeyaz olabilmesi. Yalnız Allah ve Peygamber aşkıyla dolu olarak mana alemine göçebilmek...Öyle bir gönül ki orada ne kırgınlık, ne küskünlük, ne dargınlık var. Orada sadece varolan sevgidir, alabildiğine bir sevgi, bütün kainatı kaplayan bir sevgi, insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşya ve cemadatıyla bütün evreni Muhammedi bir aşkla saran bir sevgi. Allah bu güzelliği bize de, tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize nasip etsin.

Efendim, bizlere mutlulukların en güzelini getiren kıymetli maillerinizi bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :