Sayın Nermin Yılmaz,

17.5.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, dünyada belli bir yaşa gelen bir insanın yapacağı en güzel hareket genel af çıkartmak. Evet, belli bir yaşa kadar bizi kırabilirler, incitebilirler, gücendirebilirler, ağlatabilirler, uykusuz bırakabilirler. Dünyayı bize dar edebilirler. Daha bunlar gibi nice nice olaylar olabilir, birşey demiyorum. Sadece sessizce başımı önüme eğiyorum. Sadece sükut ediyorum. Ama şartlar ne olursa olsun bizim yapacağımız iş genel af çıkartmak. Bir tek kişiyi dahi o affın dışında bırakmamak. “Sevmek devam eden en güzel huyum” demek, yeryüzündeki bir kum tanesinden, gökyüzündeki samanyoluna kadar tek istisna olmadan bütün varlığı, bütün kainatı, insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşya ve cemadaıyla Muhammedi bir aşkla kucaklamak. İşte benim tek idealim, tek duygum, tek düşüncem. Kabre girerken “Sevginle gireceğim toprağa, sevginle çıkacağım topraktan” diyebilmek. “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyebilmek. Bizi kim kırmışsa, kim üzmüşse, kim incitmişse onları affettikten sonra onlar için hayır dua edebilmek. Sanki, biz onları üzüp, ağlatmışız gibi özür dilemek, af dilemek, bağışlanma dilemek. Yunus ne güzel söylüyor:

“Miskin Yunus, sen seni bir adam mı sanırsın

Halini, miktarını bil, derlerse ne dersin”

Mısralarında doruklaşan nefsaniyetten kurtulmanın güzelliğini yaşayabilmek. Allah bu güzellikleri bize de, tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize de nasp etsin diyebilmek. Hayat o kadar kısa ki. Herşey “Uyudun, uyanmadın olacak”. Neden bugünden, şu andan bu güzel hazırlığımızı yapmayalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :