.
SABRİ BABADAN MEKTUP
HER İNSANLA DİALOG KURULABİLİR, YETER Kİ BENLİĞİMİZİ BİR KENARA BIRAKALIM
Kıymetli yavrum,
Her insanla diyalog kurulabilir. Şartı şu, kendi benliğimizi bir tarafa koyacağız. Nefsler çarpışınca diyalog kurulamıyor. Ben kiminle konuşursam, çekiveriyorum kendimi. Yalnız o karşımdaki insan kalıyor. Bütün mesele nefsaniyetimizi kenara koymak, bunu yapınca geçinemeyeceğimiz kimse kalmaz.

Bütün insanları kendimize dost, arkadaş, sevgili bilelim. İnsanları şu ırktan, şu dinden, şu milliyetten diye genel olarak gönülden çıkarmak, refüze etmek bize yakışmaz. Kur'an'da “Elhamdulillahi Rabbül Âlemin” yani “Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamd ederim” buyruluyor. Dikkat edin burada yalnızca Müslümanların Rabbi denmiyor. İslâmı tekel altına almayalım. Ve kendi duygularımızı, kendi içimizdeki güzellikleri de daracık kafesler içinde sınırlamayalım. Evrensel bir boyuta ulaşalım. Öyle bir sevgiye ulaşalım ki, yeryüzündeki bütün insanlar, hayvanlar, bitkiler, bütün cemadat, eşya, o sevginin sınırları içine girsin. İşte o, ‘Muhammed-i Aşk’ oluyor. Allah cümlemize nasip etsin...

Yeryüzünde ne kadar insan varsa hepsi bizim akrabamız, kardeşimiz. Bunların arasında azgınlık içinde olanlar var. Onlar da yine bizim kardeşimiz. Onlar için de yine biz dua edelim. “Allah’ım, onların içinden bu azgınlığı al, İslâmî inceliği, hassasiyeti ver.” diyelim. Kimseye kin, hınç beslemeden... Çünkü kin, bizim iç dünyamızdaki güzellikleri kurutur, yok eder. Aşırı sıcaklar nasıl otları kurutur, ağaçları kurutursa, insan gönlü de öyle... Kin ve nefret, kurutucu bir güneş gibi oluyor. Mümkün olduğu kadar kalbimizi, kafamızı temizleyelim.

Biz, mutsuzluklarımıza, başarısızlıklarımıza, öfkelerimize hep dışarıdan bahaneler arıyoruz. İşte benim babamın mesleği şu olsaydı ben başka olurdum filan... Bunlar, hep bizim cehaletimizi, basitliğimizi gösteriyor. Biz şu veya bu ailenin çocuğu olmuşsak, ailemizi hor, hakir görmeden onları aşmaya çalışmalı... Veya doğduğumuz milletin kusurları varsa, onları aşmaya çalışmalıyız. Yoksa beddua etmekle hiçbir şey olmaz.

Huzursuzluğumuzun sebebi, Allah’tan, Kur’an’dan, Peygamber’den uzaklaşmamızdır. Bizim gerçek sevgilimiz Allah, Peygamber, Kur’an... Biz niye onlara gitmiyoruz.
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.