BAŞIMIZA NE GELİRSE TEVHİDDEN UZAKLAŞMAKTAN GELİYOR
"Başımıza ne gelirse tevhitten uzaklaşmamızdan geliyor. Gerçek inanma tevhide doğrudur. Huzur, mutluluk, mânevi neş’e tevhittedir. Biz sun’i bölmelerle, parçalanmalarla, ayır­malarla günden güne tevhitten uzaklaşıyor, karanlıklara gö­mülüyoruz. Bu din işi, bu dünya işi, bu maddî, bu mânevî, bu zâhir, bu bâtın, bu ruh, bu beden diye sürekli tevhidin dışına çıkıyoruz. Hayatın ve insanın içiyle, dışıyla, zâhiriyle, bâtınıyla bir bütün, bir kompozisyon olduğunu unutuyoruz. Para yazısıyla turasıyla, pil artısıyla eksisiyle bir bütündür, onu bölüp par­çaladığımız zaman işlevini yapamaz hale gelir. Gece ile gün­düz, soğuk ile sıcak birbirine zıt değildir. Birbirlerini tamamla­maktadır. Yunus, “Bir çeşmeden akan su, acı tatlı olmaya” der.