Merhaba Efendim
Yazılarınızı bir süredir takip ediyorum.Uzun süredir düşündüğüm ve sizin de değerli fikirlerinizi öğrenmekten mutluluk duyacağım bir konu var.Kuran'da beni çok etkileyen iki ayet var:
Yüce Allah Kuran'da Araf suresi 179.ayetde "Cin ve insanların çoğunu cehennem için yarattık" buyurmaktadır.
Yine Nebe suresi 40.ayetde "O gün kişi yapmış olduklarına bakar ve inkarcı ise keşke toprak olsaydım der".
Öbür dünyanın dehşetini hiç bir şey bu ayetlerden daha iyi anlatamaz herhalde.
İslam'ın bazı büyükleri öbür dünyanın dehşetini daha bu dünyadayken görmüşler ve hiç var olmamayı istemişlerdir.
Hz Ömer “Keşke ben çöp olsaydım, keşke anam beni doğurmasaydı, keşke hiçbir şey olmasaydım”
demiştir.
Bu sözün benzerini Hz.Ebubekir' de söylemiştir.Hz.Ebubekir ağacın başında duran bir kuşa bakarak şöyle demiştir: Ey kuş, ne mutlu sana sebzelerden yiyor ve uçup ağacın üstüne konuyorsun. Ne hesap derdin var ne de azab korkun. Keşke ben de yol üstünde bir ot olsaydım". Başka bir nakle göre de: "Keşke anam beni doğurmasaydı; keşke harcın içindeki bir saman olsaydım." demiştir.
Hz Ayşe' de ölmek üzereyken, hiç doğmamış olmayı dilemiştir.
Hiç doğmamış olmayı istemek insanların kendi değersizliğine iliskin derin ve ruhani bir hisden mi kaynaklanmaktadır?
Yoksa insan olmanın trajedisinin farkına varan yüksek bir ruhtan mı yükselmektedir?
Gerçekten insanların çoğu cehenneme gidecekse hiç var olmamak en iyi seçenek değil midir?
Sevgi ve saygılarımla
İbrahim Güvener
Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :
Her an daha iyiye, daha güzele Yazan İbrahim Güvener
Cvp: Her an daha iyiye, daha güzele Yazan Sabri Tandoğan
Geri Dön