Sayın Atilla Öner,

19.5.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, insan denilen kainatın en muhteşem problemini çözünceye kadar detaylara inmeyiniz. Nefis, ruhta olmuş, bedende olmuş ne fark eder. Önemli olan o nefsin ifritlerinden kurtulabilmek, Resulullah Efendimizin buyurduğu gibi nefsimizi Müslüman edebilmektir. Biz, nefsimizi Müslüman edebildiğimiz zaman göreceğiz ki bütün karanlıklar aydınlanacak, bütün müşküller çözülecek, bütün ıstıraplar sona erecektir. O zaman bütün yeryüzü bize cennet gibi gözükecektir. Önemli olan Peygamber Efendimizin gösterdiği yöntemlerle nefsimizi Müslüman edebilme eylemine başlayabilmektir. Sevgili yavrum, Allah bu güzelliği size de bize de, yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize de nasip eder inşallah.

Kıymetli yavrum, gelelim ikinci soruya. Her zaman olduğu gibi burada da yine Peygamber Efendimize müracaat edelim. Bu konuda Kainatın Efendisi ne buyuruyor, dinleyelim: “Haksızlıklar karşısında susan dil şeytandandır”. Efendim, öyle durumlar var ki sükut edeceğiz, başımızı önümüze eğip “Sen bilirsin Yarabbi” diyeceğiz. Öyle durumlar var ki kızacağız, öfkeleneceğiz, tepki göstereceğiz. Vatan, bayrak, namus, şeref gibi konularda hoşgörü olmaz. Bunda hiç şüphe yok. Bazı durumlarda Resulullah Efendimiz de kızarmış, öfkelenirmiş, hatta mübarek alnında bir damar belirgin hale gelirmiş. Siyer kitapları öyle diyor.

Değerli yavrum, burada bütün mesele olur olmaz şeye kızmamak, bağırıp çağırmamak, ortalığı birbirine katmamak. Ama gerektiği zaman da fırtına gibi esmek. İşte kamil insan bu ikisi arasındaki farkı ayırıp yerine göre hareket edebilendir.

Bu nedenlerle kızmak iyidir veya kızmak kötüdür gibi genel yargılara varmak bizi yanıltabilir. Zaten hayatta her şey öyle değil mi? En faydalı gıda bile bazı hastalara dokunabilir. Bu nedenlerle meseleye bu açıdan baktığımızda iş kendiliğinden halledilir. Yeni maillerinizi bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :