Sn. Tandoğan, Kıymetli Büyüğüm,
 
sohbetlerinizden haz alıyorum. Cebab-Hak Razı olsun. Kanaatim o ki, Mevlamıza karşı olan emanetin hakkını vermek adına yaşantınız ciddi bir örnek oluyor. Sizinle paylaşmak istediğim bir meselem var ve umarım bana bu hususda tavsiyeleriniz olur.
 
Hayatımızın türlü meşaggatlerden ve imtahanlardan ibaret olduğu gerçeği ile yaşıyor, Yaradanın, bu cana olan ilgi ve alakasını da O'na Şükür olarak bilmeye çalışıyorum. Ancak, bu konuda yeterli olamadığım kanaati ile de üzülüyor ve çevremden de olumsuz etkilenmekten kurtulamıyorum. Nefis muhasebesi yaptığımda gördüğüm hatalarım var. Ancak, konumum gereği olduğunu düşündüğüm bir eleştiriyi çokca alıyorum. Hatalarıma bu durumum mu sebep oluyor bilemiyorum.
 
Mesela, " tarafsız olan bertaraf olur " mantığı ile bir tarafa itilmek isteniyorum. Toplum karşısında bir kategori içinde görülmek isteniliyorum. Bu gerçekten şart mı ? Bir yere müntesebat kurmak olmaz ise olmaz mı ?
İstikrar ile devam ettiğim ortamlar olduğu gibi hali hazırda müsbet bulduğum ortamlardan geri durmuyorum da... Ancak, zaman zaman aklım ve kalbim kabullenemediği için kendimi çektiğim oldu. 
Sormak isterim; değerlerimizin birbirine karıştığı  (dünyanın ve ilmin/amelin) bu kadar birbiri içine girdiği bir ortamda/ortamlarda bulunmak istememek, bir bakıma yalnız devam etmek gerçekten bir hata mı ? Birbirini bu kadar çok sayıda taraf gören ve bazen sınır düzeyde farklı farklı düşünenler hatalı değil mi ? Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Teşekkür ederim.. 
Tüm samimiyetimle ve şahsınıza olan saygı ve sevgilerimle,
Allah' a emanet olunuz.  
 
İsmail Can

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :