.
Merhaba Efendim, pamuk ellerinizden öpüyorum.
Müsaadenizle birkaç yıl önce tanık olduğum bir olayı paylaşmak istiyorum sizlerle. Fakültede bir kız arkadaşımız vardı, din konusunda herkese ulaşabileceğini, iletişim kurabileceğini ve bir şeyler anlatabileceğini düşünüyordu. (Hatta tanıştığımız ilk haftalarda evimize gelmek istediğini söylemişti. Ben de safça, beni çok sevdi herhalde diye düşünmüştüm :) Meğer kaldığı evde kuralmış, herkes bir başkasına bir şeyler öğretmek için evlerine gidiyormuş. Sonradan öğrendiğimde çok üzülmüştüm...) İkinci sınıfta okurken, yaşı bizlerden bir hayli büyük olan biri, öğrenci affıyla tekrar okula dönmüştü. Akşamları bir barda şarkı söylüyormuş. Bahsettiğim kız arkadaşımız, bu kişiye de bir şeyler öğretmek istemiş ki, telefon numarasını istemiş ve ona da kendi telefonunu vermiş. Sonra bu bey, telefonla rahatsız etmeye başlamış onu. Tatilde memleketine gittiğinde, kendisine gelen kötü mesajları babası görmüş, çok kızmış. Döndüğünde bize anlatırken neredeyse ağlayacaktı. Onun yaşadığı bu olay beni çok düşündürmüştü... Efendim, müsaadenizle sizin de bu konudaki görüşlerinizi sorabilir miyim? Bir insanın görevi ve hayattaki amacı ne olmalıdır? Gönülden sevgilerle...

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
-----------------------------------------------------------------------
Sayın “Neva”,

Kıymetli yavrum, insanın bu hayattaki görevi önce kendini yetiştirmek, farz olan ibadetlerini yapıp çevresindeki insanlara sevgi ve saygıyla hareket etmek, onlara faydalı olmaya çalışmaktır. Yalnız insanlarla ilişki kurmak çok insanı yanıltıyor. Bazen onları hayal kırıklığına sürüklüyor. Bu konuda benim bir merdiven metodum var. İnsanlar onu uygularsa bu hayal kırıklıklarından uzaklaşmış olurlar. Olay şu: Nasıl bir merdivenin basamakları birer birer çıkılırsa insanlarla ilişkilerimiz de böyle olmalı. İlk basamak selam vermektir. İkinci basamak hatır sormaktır. Hayatta öyle insanlar var ki birinci basamakta kalmak daha iyi oluyor. Çünkü öyle insanlar var ki nasılsın dediğiniz zaman ağızları faraş gibi açılıyor ve oradan hep negatif sözler çıkıyor. Bir gün bir hanım kuaföre gider. Saçlarını yaptıracaktır. O sırada yanındaki koltuğa bir hanım gelir, oturur ve selamlaşırlar, hal hatır sorarlar. Sonra birinci hanım açar ağzını, yumar gözünü. Kocasının milletvekili olduğunu, çok çapkın olduğunu söyler. Adamın maceralarını, aşklarını birer birer anlatır. Meğer ikinci gelen hanım gazeteciymiş. Yanında dinleme aleti varmış. Kadının bütün anlattıklarını makinayla tespit eder. Ertesi günü gazetede kadının anlattıklarının hepsi çıkar. Bunun üzerine milletvekilinin bağlı olduğu parti onu haysiyet divanına verir ve partiden atarlar. Adam da boşanma davası açar, karısını boşar. Bir boşboğazlık iki tarafa da felaket getirir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.