.
İLİM MECLİSLERİNDE EN KARLI ÇIKANLAR EDEBE RİAYET EDENLERDİR, SEN ORAYA OTURDUN BEN OTURAMADIM GİBİ HALLER EDEB NOKSANLIĞINA İŞARETTİR
"İnsanlar mânâ sohbeti yapılan meclislere Besmele çekerek, edeple, “Yarabbi, idrakimi aç, burada konuşulanları, açılan sırları, gerçek mânâları ile anlayabileyim, algılayabileyim. Göğsümü aç, işimi kolaylaştır.” diye niyaz ederek, şükür duyguları içinde girmeli, o idrak ile oturmalı, hep o niyet içinde orada bulunmalıdır. Hz. Ömer bile yerine göre dâhil olduğu Peygamber meclisinde açılan mânevi sırların tamamını anlayamamış.

Biz insanları eleştirmeye, onlarda hata, noksan, kusur aramaya mı geldik, yoksa edeple her şeyden, herkesten, her zerreden bir şeyler öğrenmeye mi? İşte bu basit gibi görünen minicik olay var ya, her şey bu çok ince noktaya bağlı. Burada çok önemli bir sır var. Biz, yaşayan her varlıktan, yerine göre eşyadan, yerine göre bitkiden, yerine göre bir toz zerresinden bile bir şeyler öğrenmeye geldik. “Yok şu şöyle yaptı, yok bu böyle yaptı, yok onun filan davranışı beni çok rahatsız etti.” diyerek bu hayat yaşanmaz. Meselâ bir futbol maçına gidiyoruz, o maçın da kendine göre bazı kuralları var: hata, korner, penaltı... Bizim hoşumuza gider veya gitmez. Ben böyle kuralları olan maçta sıkıldım, en iyisi eve gidip satranç oynayacağım dersen satranç oynamanın da kuralları var. Kısacası hayatta her şeyin kendine göre kuralları var. Bir toplulukta oturmanın da kuralları var. Eskiden bir topluluğa gelenler kapının yanında boş buldukları yere edeple, başlarını önlerine eğerek, sessizce otururlarmış, o meclise dâhil oldukları için şükreder, bütün varlıkları ile orada açılan sırları algılamaya, çözmeye çalışırlarmış. “Yok, sen oraya oturdun, sen buraya oturdun.” demezlermiş. Hassas insanlar böyle durumlardan türlü ıstırap çekerler, vücutları çeşitli şekillerde tepki verir."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.