.
MÜNİR DERMAN HZ...
"Sabahleyin abdestini aldı, giyindi evinden çıktı. Operatördü. Birazdan önemli bir ameliyata yetişecekti. Hastaneye yürüyerek gelip giderdi. Yolda bir ara abdestinin bozulduğunu hissetti. Duvara yaklaştı, teyemmüm etti. Oradan geçen biri yaklaştı, doktor bey dedi, merak ettim, birazdan hastanede olacaksınız, orada abdest tazelemek varken, neden burada teyemmüm ediyorsunuz? Doktor Bey, her zamanki derin ve anlamlı ba­kışlarıyla adama döndü ve asla unutamayacağım şu cevabı verdi: “Siz bana hastaneye gidecek kadar ömrüm olduğunu gösteren bir senet getirin, ben de abdestimi erteleyim.” Hiç beklemediği bu cevap adamı şaşırtmıştı. Kıpkırmızı oldu, başını önüne eğdi ve özür diledi.

Bir gün hastanede bir doktor vefat etmişti, bütün doktorların katılımı ile cenaze töreni yapıldı. Hoca Efendi son sözlerini söyledikten sonra cemaat dağılmaya başladı. Yalnız o Allah dostu doktor mezarın başındaydı ve dua ediyordu. Başhekimin dikkatini çekti. Sordu yanındaki doktorlara, ne yapıyor orada, neden gelmiyor dedi. Efendim dediler, dua ediyor. Muzip muzip gözlerini kırptı, ben şimdi ona nasıl dua edilir bir öğreteyim dedi. Bir süre sonra o Allah dostu doktor, huşû içinde geldi, kendisini bekleyen arkadaşlarını selâmladı. O sırada başhekim sorusunu sordu. Doktor Bey öbür dünyada soru soruluyormuş, siz buna inanıyor musunuz? Evet efendim dedi, inanıyorum. Ne so­ruyorlar? Şunları, şunları soruyorlar. Peki cevap veremezsek ne sorarlar? Anlattı, bunları sorarlar dedi. Peki ona da cevap veremezsek? O zaman Rabbin kim derler. Peki ona da cevap veremezsek? Cevap çok müthişti. Efendim dedi, müjdeler olsun kurtuldunuz, ona da cevap veremezseniz, otomatikman öküz olursunuz, öküzlere de sorgu sual yok. Herkes gülüşmeye başladı. Başhekim kıpkırmızı oldu. Dudakları titredi. Kazdığı kuyuya kendi düşmüştü."
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.