.
Merhaba Saygıdeğer Hocam,

Uzunca bir süredir sizi takip ediyorum. Eserlerinizi okumak, sohbetlerinizi dinlemek beni çok mutlu ediyor, bilgilendiriyor. Efendim, benim size açmak istediğim husus ise şu. Ben küçük bir vilâyette ailemle beraber yaşıyorum. Ailem ve yakın çevrem dar bir muhit. Evimize gelen misafirler genellikle benim ufkumu açabilecek türden kültürlü ve bilgili insanlar olmuyor. Onlarla oturup sohbet etmek içimden gelmiyor. Öte yandan gerek oturduğum muhit, gerek kendi sosyal çevrem, imkânlarım kendimi kültürel yönden geliştirebilmeye müsait değil. Çevremde kendini yetiştirmek için aşk duyan hiç kimse de yok. Ancak bu tekdüzelik beni çok rahatsız ediyor. Kendimi geliştirmek, bakış açımı genişletmek, kısaca daha kültürlü olmak istiyorum. Sizden ricam ise bana bu yolda neler yapmam, nasıl bir yol izlemem gerektiğini bildirmeniz, tavsiyelerde bulunmanız.

İyi günler, hürmetler efendim.

Sabri Babadan Cevap:
------------------------------------

Kıymetli yavrum, hayat yolunda yetişmek, tekâmül etmek istiyorsun. İyi, çok güzel. Ama bunu neden çevrenden bekliyorsun? Dünyanın en büyük on romancısından biri olan Maksim Gorki, bir fırıncının yanında çıraktı. En güzel eserlerini odun alevlerinin karşısında yazdı. Bunun gibi daha yüzlerce, binlerce örnek verebiliriz. Cezanne, o kadar fakirdi ki, çiçek alacak parası yoktu. Daha uzun süre dayandığı için elma alıyor, model olarak elmaları kullanıyordu. Siz bırakın çevrenizi. Var gücünüzle kendinizi yetiştirmeye çalışın. Gecenizi gündüzünüze katın. Kültüre giden yol kitaptan geçer. Önümüzde Yunuslar, Mevlânâlar varken, çevredeki insanlardan bize ne? Yunus’un öyle mısraları var ki, kırk yıldır onları çözmeye çalışıyorum. Meselâ,

“Bir ben vardır bende, benden içeri”

“Dağ ne kadar yüce olsa, yol onun üstünden aşar”

“Bir siz dahi sizde bulun, benim bende bulduğumu”

“Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır”

　

“Mal sahibi, mülk sahibi,

Hani bunun ilk sahibi

Mal da yalan, mülk de yalan

Var biraz da sen oyalan”

　

“Her dem taze doğarız, bizden kim usanası”

“Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın”

　

gibi mısralar. Bırakın çevredeki onu bunu, siz Yunus’u, Mevlânâ’yı çözmeye çalışın. Yüz yıl da yaşasanız onlardaki derinliğin, güzelliğin sonuna varamazsınız. Bilmem ne demek istediğimi anlatabiliyor muyum? Benim çevrem de hep “ver yesin, ört uyusun”larla doluydu. Ama ben onlara aldırış bile etmedim. Okudum, deliler gibi, çılgınlar gibi okudum. Gün oldu aç kaldım, ekmek paramı kitaba verdim. Olay bu yavrum. Lütfen kafanı çevreye takma. Anlatacaklarım bu kadar.

Selâm, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.