.
Merhaba Saygıdeğer Büyüğüm,

Hürmetle ellerinizden öpüyorum, size ve tüm gönül dostlarına sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Efendim, geçengün Kızılaya gitmiştim otobüsten inerken yanımda oturan hanımefendiye iyi günler efendim dedim ve indim. Aynı gün otobüsle eve dönerken yanımda oturan hanımda inerken bana iyi akşamlar diledi hem çok şaşırdım hemde o kadar memnun oldum ki efendim eve gelene kadar yaşadığım mutluluğu anlatamam. Sonra o akşam düşündüm dolmuşa binerken, inerken iyi günler, hayırlı işler, iyi akşamlar diyoruz fakat yanımızda oturan insana da bu temennide bulunmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu düşündüm ve Güzel Allah'ıma şükrettim. Sonsuz şükürler olsun. Bu güzelliği sizlerle de paylaşmak istedim.Canım efendim böyle güzellikleri sizin sayenizde yaşıyoruz. Allah(C.C) sizi başımızdan eksik etmesin, sizi kırmaktan, incitmekten Allah'a sığınıyoruz, bizleri de layık etmesini diliyorum, en derin sevgi ve saygılarımla mübarek ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
------------------------------------------------------------------------
Sayın Nuraydın Hanım,

8.8.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, dün sabah otobüste yaşadığınız olay son derece önemli. Basit gibi görünüyor ama insanı ürperten bir yücelikte. Pozitif veya negatif duygularımız, düşüncelerimiz derhal yankısını buluyor. Sabahleyin siz yanınızdaki hanıma iyi günler diyorsunuz, akşam yanınızdaki hanım size iyi akşamlar diliyor. Çocukluğumuzdan beri işitiriz. İyilik de dönücü, kötülük de dönücü derler. Bizler bunun bir bilincine varabilsek. Genel olarak herkes için güzel şeyler düşünsek, onlar için hayır dua etsek ne kaybederiz? Bazıları hemen itiraz ediyor. Efendim diyorlar, o bizi kırdı, incitti, gücendirdi. Ona nasıl hayır dua edebiliriz? İşte asıl mesele burada. Bir kimse ki ne zaman kendini üzen, uykusuz bırakan, ıstırap çektiren insanlar için hayır dua etmeye başlarsa o zaman tekamül yolunda olduğunu anlayabilir.

Nakşi Hazretleri şöyle buyuruyor:

“Eller yahşi, biz yaman

Eller buğday, biz saman”

Bir insanın en asil işi düşmanını sevmek olmalıdır. Varsın onlar bizi sevmesin. Şöyle de düşünebiliriz: Onlar haklı, bizim sevilecek neremiz var. Haklı olarak bizi beğenmiyorlar, sevmiyorlar, istemiyorlar. Ama o değerli bir insan. Allah onun iki dünyasını cennet etsin. Tuttuğu altın olsun. Bütün günleri huzur ve mutlulukla dolsun, dersek ne olur biliyor musunuz? Bu dualar döner bize gelir. Aynı zamanda iç dünyamızı kinlerle, nefretlerle, düşmanlıklarla karartmamış oluruz. Bir ilahi vardır, bir yerinde

“Padişah konmaz saraya, hane ma’mur olmadan”

denir. Biz davranışlarımızı onun, bunun çarpık, çurpuk, yalan yanlış tavrına göre değil Allah’ın ve Peygamberin gösterdiği şekilde ayarlamak durumundayız. Onun için Peygamberimiz ne yaptıysa biz de onu yapalım. Yüce Resulümüz sevgili amcası Hz. Hamza’yı öldüren, ciğerini çıkaran, onu Ebu Süfyan’ın hanımı Hind’e sunan Vahşi’yi bile affetti. Peki biz kim oluyoruz? Falanca bizi kırdı diye içimizi kinle, nefretle dolduruyoruz hayatta bundan büyük aptallık olur mu? Başkalarının yanlış davranışları için ben niye iç dünyamı karartayım?

Kıymetli yavrum, yüce ruhunu, temiz kalbini bir kere daha kanıtlamış oldun. Seni yürekten kutluyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.