.
Efendim,

Gül yüzünüzden tebessümün ve güller kadar temiz kalbinizden sevginin hiç eksilmemesi dileğiyle sevgi ve selamlarımı sunarım.

Gül yüzlülerin en güzeli,Allah'ın tüm kainatı onun sevgisinden yarattığı sevgili Peygamberimiz bir gün yolda yürürken

çocuğuyla büyük bir şefkatle ilgilenen bir anne görür.Yanındaki sahabelere"Bu anne hiç çocuğunun cehenneme atılmasını ister mi?" diye sorar. Yanındaki sahabeler "Hayır ya Resulallah" derler.

Peygamberimiz bunun üzerine: "Bilin ki Allah kullarını bu annenin sevgisinden çok daha büyük bir sevgiyle sever" buyurur.

Dünyadaki en büyük sevgi anne sevgisidir.Vahşi hayvanlar bile yavrularını büyük bir şefkatle besler ve büyütürler.Gerektiğinde onları korumak için canlarını feda etmekten çekinmezler.Allah'ın insanlara duyduğu sevgi ise anne sevgisinin çok üzerinde, bizim hayal bile edemeyeceğimiz kadar büyük bir sevgidir.Bu sevginin büyüklüğünü yine Peygamberimizin bir hadisiyle anlamaya çalışalım:

"Allah rahmeti yüz parçaya böldü. Bundan doksandokuz parçayı kendine ayırdı. Yeryüzüne geri kalan bir cüzü indirdi. Bu tek cüzle mahlukat birbirlerine karşı merhametli davranır."

Şimdi dünyadaki bütün insanların sevgilerini ve aşklarını bir araya toplayın. Allah'ın rahmeti ve sevgisinin yanında ne kadar

küçüktür ki, bir de kendi sevginizi düşünün...

O zaman akla şöyle bir soru gelebilir,madem Allah insanları bu kadar büyük bir sevgiyle seviyor, o halde neden yeryüzünde bu kadar acı,mutsuzluk ve sorun var.Bunu cevabını Yüce Allah Kuran'da şöyle veriyor:"Başınıza gelen her iyi şey Allah'dandır,her kötü şey ise nefsinizdendir".Başka bir ayetde "Başınıza gelen her musibet kendi ellerinizle kazandıklarınız yüzündendir" buyrulmaktadır.Yine de Allah yüceliğinden işlediğimiz günahların çoğunu affeder,bizi büyük bir şefkatle ayağa kaldırır ve tekamül yolunda ilerlememiz için her yolu açar.İyiliğimizi ve mutluluğumuzu herkesten daha çok ister.

Kuran'da Allah "Ben yerlere ve göklere sığmam, ancak mümin kulumun kalbine sığarım " der

Yunus Emre bu muhteşem gerçeği dizelerinde ne güzel anlatır:

Bu tılsımı bağlayan

Türlü dilde söyleyen

Yere göğe sığmayan

Sığmış bu can içinde.

Çok aradım özledim

Yeri gökü aradım

Çok aradım bulmadım

Buldum insan içinde

Şimdi şu sözü kendi kendimize fısıldayalım:Allah benim içimde...Allah benim içimde......Allah benim içimde...

Sonsuzlukta çınlayan ses içinizi ürperterek tekrar size geri dönecektir.Allah her an bizimle ve bizi asla kavrayamayacağımız kadar çok seviyor.Sonra da kendimize şu soruyu soralım:

Peki biz her an kiminleyiz ve Allah'ı ne kadar seviyoruz?

Allah sevgisinden bahsederken ismimin bir önemi olmadığını düşünüyor, en derin sevgi ve saygılarımla sizi selamlıyorum.

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
-------------------------------------------------------------------------------

Sayın “İsimsiz”,

Sevginin özünü, başlangıcını, büyüklüğünü, sonsuzluğunu ne kadar güzel anlatmışsın. Okurken ürperdim. Allah senden razı olsun. Bir hikayeyi hatırlattı bana bu mail. Sıcak bir yaz günü, caminin pencereleri açık. Hocaefendi bize vaaz ediyor. Yarın Hakka göçtüğümüz zaman bize neler sorulacak, uzun uzun bir bir anlatıyor. O sırada caminin önünden bir Allah dostu geçiyormuş. Dayanamıyor, “Hocaefendi” diyor, “Allah bu kadar çok şey sormaz, bir tek şey soracak, Ey kulum diyecek, Ben seninleyken, sen kiminleydin?” bu sözü ortaokul sıralarındayken bir dergide okumuştum. Aradan bunca yıl geçti, hiç unutamadım. Beni hep ürpertti, düşündürdü. “Ben seninleyken, sen kiminleydin?”

Bütün mesele her an Rabbimizle beraber olabilmek. Bir hristiyan mistiği Saint Ogüst harikulade güzel bir söz söylemiş: “Geliniz bir anımızı imanlı geçirelim” diyor. Bu söz beni yıllardır düşündürüyor, alıp götürüyor. Ne mutlu her zerreden zikredenin Allah olduğunu bilenlere.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.