Sayın Gülnihal Hanım,

4.6.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailini okuyunca çok üzüldüm. Gerçekten büyük ıstırap çekiyorsun. Seni anlıyorum. Bu durumda yapılacak tek şey var: Babadır, atsan atılmaz, satsan satılmaz. Bunun Allah’ın büyük bir imtihanı olarak kabul et. İnan bana baban da bu durumundan memnun değil. Büyük bir çelişkiler denizinde yüzüyor. Bu nedenle o kadar agresif. Ben senin yerinde olsam onu bir hasta kabul eder, öyle davranırım. Midesi ağrıyan bir insan kıvranmaya başlayınca, üşüten bir insan öksürmeye başlayınca onu ayıplamıyoruz. Hastadır diye toleransla karşılıyoruz. Burda da aynı durum var. Baban manevi bir terbiye görmemiş. Allah’ın nimetini az diye fırlatıp yere atacak kadar şirret, edepsiz, saygısız, küstah bir insan. Yapılacak olan şu, kendini bir psikolog gibi, bir psikiyatrist gibi gör. Nasıl ateşi sönüren su ise, babanın içinden yükselen gazap alevlerini söndürecek olan da sevgidir, saygıdır, sıcak bir yaklaşımdır, herşeye rağmen tebessümdür, yumuşak bir ses tonudur, çok ince, zarif, edepli davranışlardır. Öztürkçede yaklaşım diye bir kelime var. Onu çok seviyorum. Senin de babana yaklaşımın hep incelikle, edeple, zarafetle olsun. Göreceksin bak bir süre sonra sendeki bu hal babanı da etkileyecek. Ve ona en güzel duyguları aşılayacak. Başarıya ulaşacağından eminim. Allah yardımcın olsun.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :